aanleggen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenleggen. Equivalent to aan +‎ leggen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnlɛɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧leg‧gen

Verb

aanleggen

1. (transitive) To set up, lay out.
2. (transitive) To construct, to build.
3. (ergative) To moor (a boat).
4. (transitive) To aim (e.g., a rifle, at a target)

Inflection

Conjugation of aanleggen (weak, separable)
infinitive	aanleggen
past singular	legde aan
past participle	aangelegd
infinitive	aanleggen
gerund	aanleggen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	leg aan	legde aan	aanleg	aanlegde
2nd person sing. (jij)	legt aan, leg aan2	legde aan	aanlegt	aanlegde
2nd person sing. (u)	legt aan	legde aan	aanlegt	aanlegde
2nd person sing. (gij)	legt aan	legde aan	aanlegt	aanlegde
3rd person singular	legt aan	legde aan	aanlegt	aanlegde
plural	leggen aan	legden aan	aanleggen	aanlegden
subjunctive sing.1	legge aan	legde aan	aanlegge	aanlegde
subjunctive plur.1	leggen aan	legden aan	aanleggen	aanlegden
imperative sing.	leg aan
imperative plur.1	legt aan
participles	aanleggend	aangelegd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

• Afrikaans: aanlê

Derived terms

• aanleg
• aanlegpaal
• aanlegsteiger

Related terms

• aanlegger
• aanlegster

Anagrams

• leggen aan