beschenken

Dutch

Etymology

From be- +‎ schenken.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈsxɛŋ.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧schen‧ken
• Rhymes: -ɛŋkən

Verb

beschenken

1. (transitive, with the recipient as the direct object and the transferred indicated with "met") to bestow (on), to confer

   De sint beschonk hen met een fles bisschopswijn.

   Saint Nick bestowed a bottle of orange-based mulled wine on them.

2. (transitive, with the recipient as the direct object) to give a drink

   De sint beschonk hen met een fles bisschopswijn.

   Saint Nick gave them a bottle of orange-based mulled wine for a drink.

3. (reflexive) to get drunk

   De sint beschonk zich met een fles bisschopswijn.

   Saint Nick got drunk on a bottle of orange-based mulled wine.

Inflection

Conjugation of beschenken (strong class 3, prefixed)
infinitive	beschenken
past singular	beschonk
past participle	beschonken
infinitive	beschenken
gerund	beschenken n
	present tense	past tense
1st person singular	beschenk	beschonk
2nd person sing. (jij)	beschenkt	beschonk
2nd person sing. (u)	beschenkt	beschonk
2nd person sing. (gij)	beschenkt	beschonkt
3rd person singular	beschenkt	beschonk
plural	beschenken	beschonken
subjunctive sing.1	beschenke	beschonke
subjunctive plur.1	beschenken	beschonken
imperative sing.	beschenk
imperative plur.1	beschenkt
participles	beschenkend	beschonken
1) Archaic.

Derived terms

• beschonken