bevinden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch bevinden, from Old Dutch bifindan. Equivalent to be- +‎ vinden.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈvɪndə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧vin‧den
• Rhymes: -ɪndən

Verb

bevinden

1. (transitive) to discover, to find
2. (reflexive) to be located, to find oneself

   Onder de mantel bevindt zich een vloeibare buitenkern (waarin het aardmagnetisch veld wordt opgewekt) en een vaste binnenkern.

   Under the mantle are located a fluid outer core (in which the Earth's magnetic field is generated) and a fixed inner core.

Inflection

Conjugation of bevinden (strong class 3, prefixed)
infinitive	bevinden
past singular	bevond
past participle	bevonden
infinitive	bevinden
gerund	bevinden n
	present tense	past tense
1st person singular	bevind	bevond
2nd person sing. (jij)	bevindt, bevind2	bevond
2nd person sing. (u)	bevindt	bevond
2nd person sing. (gij)	bevindt	bevondt
3rd person singular	bevindt	bevond
plural	bevinden	bevonden
subjunctive sing.1	bevinde	bevonde
subjunctive plur.1	bevinden	bevonden
imperative sing.	bevind
imperative plur.1	bevindt
participles	bevindend	bevonden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• bevindelijk
• bevinding