eiga

Faroese

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈaiːja]

Etymology 1

From Old Norse eiga, from Proto-Germanic *aigǭ, from the verb *aiganą.

Noun

eiga f (genitive singular eigu, plural eigur)

1. possession, property

Declension

Declension of eiga
f1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	eiga	eigan	eigur	eigurnar
accusative	eigu	eiguna	eigur	eigurnar
dative	eigu	eiguni	eigum	eigunum
genitive	eigu	eigunnar	eiga	eiganna

Synonyms

• ogn, eigindómur

Etymology 2

From Old Norse eiga, from Proto-Germanic *aiganą.

Verb

eiga (third person singular past indicative átti, third person plural past indicative áttu, supine átt)

1. to have
2. to own
3. to beget, give birth to

Conjugation

Conjugation of eiga (irregular)
infinitive	eiga
supine	átt
participle	eigandi	?
	present	past
first singular	eigi (ár, á)	átti (á)
second singular	eigur (eigir) (ár, á)	átti (á)
third singular	eigur (eigir) (ár, á)	átti (á)
plural	eiga	áttu
	imperative
singular	eig!
plural	eigið!

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈeiːɣa/

  Rhymes: -eiːɣa

Etymology 1

From Old Norse eiga, from Proto-Germanic *aiganą.

Verb

eiga (preterite-present verb, third-person singular present indicative á, third-person singular past indicative átti, supine átt)

1. (transitive, governs the accusative) to have, to be closely related to

   Ég á skemmtilega konu.

   I have a funny wife.

2. (transitive, governs the accusative) to possess, to ownTemplate:jump
3. to have to, shouldTemplate:jump

   Hann á að mæta í skólann, sama hvað foreldrar hans segja.

   He's supposed to show up for school, regardless of what his parents say.

4. to be said to be by others

   The Matrix á að vera skemmtileg mynd.

   They say The Matrix is a good movie.

Conjugation

eiga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að eiga
supine (sagnbót)		átt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eigandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég á	við eigum	present (nútíð)	ég eigi	við eigum
	þú átt	þið eigið		þú eigir	þið eigið
	hann, hún, það á	þeir, þær, þau eiga		hann, hún, það eigi	þeir, þær, þau eigi
past (þátíð)	ég átti	við áttum	past (þátíð)	ég ætti	við ættum
	þú áttir	þið áttuð		þú ættir	þið ættuð
	hann, hún, það átti	þeir, þær, þau áttu		hann, hún, það ætti	þeir, þær, þau ættu
imperative (boðháttur)	eig (þú)	eigið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	eigðu	eigiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

eigast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að eigast
supine (sagnbót)		ást
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		eigandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég {{{32}}}	við eigumst	present (nútíð)	ég {{{34}}}	við eigumst
	þú {{{36}}}	þið eigist		þú {{{38}}}	þið eigist
	hann, hún, það {{{40}}}	þeir, þær, þau eigast		hann, hún, það {{{42}}}	þeir, þær, þau eigist
past (þátíð)	ég {{{44}}}	við áttumst	past (þátíð)	ég {{{46}}}	við ættumst
	þú {{{48}}}	þið áttust		þú {{{50}}}	þið ættust
	hann, hún, það {{{52}}}	þeir, þær, þau áttust		hann, hún, það {{{54}}}	þeir, þær, þau ættust
imperative (boðháttur)	{{{56}}} (þú)	{{{57}}} (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	{{{56}}}u	{{{57}}}i *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

{{{59}}} — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	{{{59}}}	{{{60}}}	{{{61}}}		{{{62}}}	{{{63}}}	{{{64}}}
accusative (þolfall)	{{{65}}}	{{{66}}}	{{{67}}}		{{{68}}}	{{{69}}}	{{{70}}}
dative (þágufall)	{{{71}}}	{{{72}}}	{{{73}}}		{{{74}}}	{{{75}}}	{{{76}}}
genitive (eignarfall)	{{{77}}}	{{{78}}}	{{{79}}}		{{{80}}}	{{{81}}}	{{{82}}}
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	{{{83}}}	{{{84}}}	{{{85}}}		{{{86}}}	{{{87}}}	{{{88}}}
accusative (þolfall)	{{{89}}}	{{{90}}}	{{{91}}}		{{{92}}}	{{{93}}}	{{{94}}}
dative (þágufall)	{{{95}}}	{{{96}}}	{{{97}}}		{{{98}}}	{{{99}}}	{{{100}}}
genitive (eignarfall)	{{{101}}}	{{{102}}}	{{{103}}}		{{{104}}}	{{{105}}}	{{{106}}}

Synonyms

• Template:jump vera með
• Template:jump vera skylt

Derived terms

Derived terms

• ber er hver að baki, nema sér bróður eigi

  Ég á mikið undir eiginmanni mínum.

• eiga á hættu
• eiga eftir
• eiga eftir að gera
• eiga ekkert með að segja
• eiga fullt í fangi
• eiga fyrir
• eiga gott

• eiga heima
• eiga hjá
• eiga í höggi við
• eiga inni
• eiga inni hjá
• eiga inni peninga
• eiga kollgátuna
• eiga kærasta

• eiga kærustu
• eiga langt í land
• eiga margt ógert
• eiga mikið í
• eiga sér langan aðdraganda
• eiga sér stað
• eiga skammt ólifað
• eiga skilið

• eigast
• eiga til
• eiga undir (to be dependent) (syn.: vera háður)
• eiga vel saman
• eiga við
• eiga yfir höfði sér
• ganga að eigast
• hvað áttu við?

Etymology 2

From Old Norse eiga, from Proto-Germanic *aigǭ, from the verb *aiganą.

Noun

eiga f (genitive singular eigu, nominative plural eigur)

1. a possession

Usage notes

• Often used in plural; eigur (“possessions”).

Declension

declension of eiga

f-w1	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	eiga	eigan	eigur	eigurnar
accusative	eigu	eiguna	eigur	eigurnar
dative	eigu	eigunni	eigum	eigunum
genitive	eigu	eigunnar	eiga/eigna	eiganna/eignanna

---

Japanese

Romanization

eiga

1. Rōmaji transcription of えいが

---

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

Adjective

eiga

1. feminine singular of eigen

Etymology 2

From Old Norse eiga.

Alternative forms

• eige (e infinitive)

Verb

eiga (present tense eig, past tense eigde or åtte, past participle eigd or eigt or ått, present participle eigande, imperative eig)

1. to own

   Er det du som eig denne klokka?

   Are you the one who owns this watch?

Etymology 3

Alternative forms

• eiget

Noun

eiga f

1. definite feminine singular of eige

References

• “eige” in The Nynorsk Dictionary.

---

Old Norse

Etymology 1

(deprecated template usage)

From Proto-Germanic *aiganą (“to possess, have, own”), from Proto-Indo-European *h₂eh₂óyḱe. Cognate with Old English āgan, Old Saxon ēgan, Old High German eigan, Gothic 𐌰𐌹𐌷𐌰𐌽 (aihan).

Verb

eiga (singular past indicative átti, plural past indicative áttu, past participle áttr)

1. to have, own

Conjugation

Conjugation of eiga (preterite-present)

infinitive	eiga
present participle	eigandi
past participle	átt
indicative	present	past
1st-person singular	á	átta
2nd-person singular	átt	áttir
3rd-person singular	á	átti
1st-person plural	eigum	áttum
2nd-person plural	eiguð	áttuð
3rd-person plural	eigu	áttu
subjunctive	present	past
1st-person singular	eiga	átta
2nd-person singular	eigir	áttir
3rd-person singular	eigi	átti
1st-person plural	eigim	áttim
2nd-person plural	eigið	áttið
3rd-person plural	eigi	átti
imperative	present
2nd-person singular	eig
1st-person plural	eigum
2nd-person plural	eiguð

Descendants

• Icelandic: eiga
• Faroese: eiga
• Norwegian Nynorsk: eiga, eige
• Norwegian Bokmål: eie
• Elfdalian: iegå
• Old Swedish: ægha, ǣgha, ēgha
  • Swedish: äga
• ,
• Danish: eje

References

• “eiga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

Etymology 2

(deprecated template usage)

From Proto-Germanic *aigǭ.

Noun

eiga f

1. possession
2. property

Declension

  Declension of eiga (weak ōn-stem)

feminine	singular		plural
	indefinite	definite	indefinite	definite
nominative	eiga	eigan	eigur	eigurnar
accusative	eigu	eiguna	eigur	eigurnar
dative	eigu	eigunni	eigum	eigunum
genitive	eigu	eigunnar	eigna	eignanna

Descendants

• Icelandic: eiga
• Faroese: eiga
• Norwegian Bokmål: eie n
• Swedish: äga c
• Danish: eje n

References

• “eiga”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press