eligo
Latin
Etymology
From ex- (“out of, from”) + legō (“choose, select, appoint”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /ˈeː.li.ɡoː/, [ˈeːlʲɪɡoː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /ˈe.li.ɡo/, [ˈɛːliɡo]
Verb
ēligō (present infinitive ēligere, perfect active ēlēgī, supine ēlēctum); third conjugation
- I choose, I pluck or root out, extract.
- (figuratively, of persons or things) I pick out, choose, elect.
Conjugation
Derived terms
Related terms
Related terms
Descendants
References
- “eligo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “eligo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- eligo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- to choose one from a large number of instances: ex infinita exemplorum copia unum (pauca) sumere, decerpere (eligere)
- to elect to the senate: in senatum legere, eligere
- to choose one from a large number of instances: ex infinita exemplorum copia unum (pauca) sumere, decerpere (eligere)