fanga

See also: fånga

English

Noun

fanga (plural fangas)

1. (historical) An old Portuguese dry measure.

Related terms

• fanega

Anagrams

• FAANG, Fagan

---

Icelandic

Etymology

Likely a loanword from Middle Low German fangen, from Proto-Germanic *fanhaną. Doublet of fá (“to get, to receive”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfauŋka/
• Rhymes: -auŋka

Verb

fanga (weak verb, third-person singular past indicative fangaði, supine fangað)

1. (transitive, with accusative) to capture, to seize

   Synonyms: handsama, grípa, þrífa

Conjugation

fanga — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fanga
supine (sagnbót)		fangað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fangandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fanga	við föngum	present (nútíð)	ég fangi	við föngum
	þú fangar	þið fangið		þú fangir	þið fangið
	hann, hún, það fangar	þeir, þær, þau fanga		hann, hún, það fangi	þeir, þær, þau fangi
past (þátíð)	ég fangaði	við fönguðum	past (þátíð)	ég fangaði	við fönguðum
	þú fangaðir	þið fönguðuð		þú fangaðir	þið fönguðuð
	hann, hún, það fangaði	þeir, þær, þau fönguðu		hann, hún, það fangaði	þeir, þær, þau fönguðu
imperative (boðháttur)	fanga (þú)	fangið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fangaðu	fangiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fangast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að fangast
supine (sagnbót)		fangast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fangandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fangast	við föngumst	present (nútíð)	ég fangist	við föngumst
	þú fangast	þið fangist		þú fangist	þið fangist
	hann, hún, það fangast	þeir, þær, þau fangast		hann, hún, það fangist	þeir, þær, þau fangist
past (þátíð)	ég fangaðist	við fönguðumst	past (þátíð)	ég fangaðist	við fönguðumst
	þú fangaðist	þið fönguðust		þú fangaðist	þið fönguðust
	hann, hún, það fangaðist	þeir, þær, þau fönguðust		hann, hún, það fangaðist	þeir, þær, þau fönguðust
imperative (boðháttur)	fangast (þú)	fangist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fangastu	fangisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

fangaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fangaður	fönguð	fangað		fangaðir	fangaðar	fönguð
accusative (þolfall)	fangaðan	fangaða	fangað		fangaða	fangaðar	fönguð
dative (þágufall)	fönguðum	fangaðri	fönguðu		fönguðum	fönguðum	fönguðum
genitive (eignarfall)	fangaðs	fangaðrar	fangaðs		fangaðra	fangaðra	fangaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	fangaði	fangaða	fangaða		fönguðu	fönguðu	fönguðu
accusative (þolfall)	fangaða	fönguðu	fangaða		fönguðu	fönguðu	fönguðu
dative (þágufall)	fangaða	fönguðu	fangaða		fönguðu	fönguðu	fönguðu
genitive (eignarfall)	fangaða	fönguðu	fangaða		fönguðu	fönguðu	fönguðu

Related terms

• fangelsi (“prison”)
• fangi (“prisoner”)

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• fanget

Verb

fanga

1. inflection of fange:
   1. simple past
   2. past participle

---

Norwegian Nynorsk

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɑŋːɑ/

Noun

fanga n

1. definite plural of fang

Etymology 2

From Middle Low German vangen and Old Norse fanga

Pronunciation

• IPA^(key): /²fɑŋːɑ/

Alternative forms

• fange

Verb

fanga (present tense fangar, past tense fanga, past participle fanga, passive infinitive fangast, present participle fangande, imperative fanga/fang)

1. to catch, to capture

See also

• fangst

References

• “fanga” in The Nynorsk Dictionary.