gewoon

Dutch

Etymology

From Middle Dutch gewone. Equivalent to ge- +‎ wennen with ablaut.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɣəˈʋoːn/

• audio

  (file)

• Hyphenation: ge‧woon
• Rhymes: -oːn

Adjective

gewoon (comparative gewoner, superlative gewoonst)

1. regular, ordinary, usual

   Dit is maar een gewone postzegel.

   This is just an ordinary stamp.

2. normal, common

   Hij is een gewone jongen.

   He's a normal boy.

3. (governing verbs) wont, having a certain habit [+ om (to)]

   Zij is gewoon om iedere zaterdag knetterstoned te worden.

   She is wont to get stoned like mad on every Saturday.

Inflection

Inflection of gewoon
uninflected	gewoon
inflected	gewone
comparative	gewoner
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		gewoon	gewoner	het gewoonst het gewoonste
indefinite	m./f. sing.	gewone	gewonere	gewoonste
	n. sing.	gewoon	gewoner	gewoonste
	plural	gewone	gewonere	gewoonste
definite		gewone	gewonere	gewoonste
partitive		gewoons	gewoners	—

Derived terms

• buitengewoon
• gewone bereklauw
• gewone pastinaak
• gewoon guichelheil
• gewoonlijk
• gewoonte
• ongewoon

 

Descendants

• Afrikaans: gewoon
• Negerhollands: geween
• → Aukan: kuwownu
• → Papiamentu: gewoon, gewon, hewon
• → Sranan Tongo: gewoon
  • → Caribbean Javanese: kuwun

Adverb

gewoon

1. simply, just

   Je moet gewoon op het knopje drukken.

   You simply have to push the button.