hefta

Finnish

Etymology

From Swedish häfta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈheftɑ/, [ˈhe̞ft̪ɑ̝]
• Rhymes: -eftɑ
• Syllabification^(key): hef‧ta
• Hyphenation^(key): hef‧ta

Noun

hefta (colloquial)

1. plaster, band-aid

Declension

Inflection of hefta (Kotus type 9/kala, no gradation)
nominative		hefta	heftat
genitive		heftan	heftojen
partitive		heftaa	heftoja
illative		heftaan	heftoihin
		singular	plural
nominative		hefta	heftat
accusative	nom.	hefta	heftat
	gen.	heftan
genitive		heftan	heftojen heftain rare
partitive		heftaa	heftoja
inessive		heftassa	heftoissa
elative		heftasta	heftoista
illative		heftaan	heftoihin
adessive		heftalla	heftoilla
ablative		heftalta	heftoilta
allative		heftalle	heftoille
essive		heftana	heftoina
translative		heftaksi	heftoiksi
abessive		heftatta	heftoitta
instructive		—	heftoin
comitative		See the possessive forms below.

Possessive forms of hefta (Kotus type 9/kala, no gradation)

first-person singular possessor singular plural nominative heftani heftani accusative nom. heftani heftani gen. heftani genitive heftani heftojeni heftaini rare partitive heftaani heftojani inessive heftassani heftoissani elative heftastani heftoistani illative heftaani heftoihini adessive heftallani heftoillani ablative heftaltani heftoiltani allative heftalleni heftoilleni essive heftanani heftoinani translative heftakseni heftoikseni abessive heftattani heftoittani instructive — — comitative — heftoineni second-person singular possessor singular plural nominative heftasi heftasi accusative nom. heftasi heftasi gen. heftasi genitive heftasi heftojesi heftaisi rare partitive heftaasi heftojasi inessive heftassasi heftoissasi elative heftastasi heftoistasi illative heftaasi heftoihisi adessive heftallasi heftoillasi ablative heftaltasi heftoiltasi allative heftallesi heftoillesi essive heftanasi heftoinasi translative heftaksesi heftoiksesi abessive heftattasi heftoittasi instructive — — comitative — heftoinesi first-person plural possessor singular plural nominative heftamme heftamme accusative nom. heftamme heftamme gen. heftamme genitive heftamme heftojemme heftaimme rare partitive heftaamme heftojamme inessive heftassamme heftoissamme elative heftastamme heftoistamme illative heftaamme heftoihimme adessive heftallamme heftoillamme ablative heftaltamme heftoiltamme allative heftallemme heftoillemme essive heftanamme heftoinamme translative heftaksemme heftoiksemme abessive heftattamme heftoittamme instructive — — comitative — heftoinemme second-person plural possessor singular plural nominative heftanne heftanne accusative nom. heftanne heftanne gen. heftanne genitive heftanne heftojenne heftainne rare partitive heftaanne heftojanne inessive heftassanne heftoissanne elative heftastanne heftoistanne illative heftaanne heftoihinne adessive heftallanne heftoillanne ablative heftaltanne heftoiltanne allative heftallenne heftoillenne essive heftananne heftoinanne translative heftaksenne heftoiksenne abessive heftattanne heftoittanne instructive — — comitative — heftoinenne third-person possessor singular plural nominative heftansa heftansa accusative nom. heftansa heftansa gen. heftansa genitive heftansa heftojensa heftainsa rare partitive heftaansa heftojaan heftojansa inessive heftassaan heftassansa heftoissaan heftoissansa elative heftastaan heftastansa heftoistaan heftoistansa illative heftaansa heftoihinsa adessive heftallaan heftallansa heftoillaan heftoillansa ablative heftaltaan heftaltansa heftoiltaan heftoiltansa allative heftalleen heftallensa heftoilleen heftoillensa essive heftanaan heftanansa heftoinaan heftoinansa translative heftakseen heftaksensa heftoikseen heftoiksensa abessive heftattaan heftattansa heftoittaan heftoittansa instructive — — comitative — heftoineen heftoinensa

Synonyms

• laastari

Further reading

• “hefta”, in Kielitoimiston sanakirja [Dictionary of Contemporary Finnish]‎^[1] (in Finnish) (online dictionary, continuously updated), Kotimaisten kielten keskuksen verkkojulkaisuja 35, Helsinki: Kotimaisten kielten tutkimuskeskus (Institute for the Languages of Finland), 2004–, retrieved 2 July 2023

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈhɛfta/

  Rhymes: -ɛfta

Etymology 1

From Old Norse hepta, from Proto-Germanic *haftijaną.

Verb

hefta (weak verb, third-person singular past indicative hefti, supine heft)

1. to bind
2. to nip, to hinder
3. to sew or staple (sheets of paper or similar), especially to form a booklet, fascicle or quire

Conjugation

hefta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hefta
supine sagnbót		heft
present participle lýsingarháttur nútíðar		heftandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hefti	hefti		hefti	hefti
	þú	heftir	heftir		heftir	heftir
	hann, hún, það	heftir	hefti		hefti	hefti
plural	við	heftum	heftum		heftum	heftum
	þið	heftið	heftuð		heftið	heftuð
	þeir, þær, þau	hefta	heftu		hefti	heftu
		imperative boðháttur
singular	þú	heft (þú), heftu
plural	þið	heftið (þið), heftiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heftast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að heftast
supine sagnbót		hefst
present participle lýsingarháttur nútíðar		heftandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	heftist	heftist		heftist	heftist
	þú	heftist	heftist		heftist	heftist
	hann, hún, það	heftist	heftist		heftist	heftist
plural	við	heftumst	heftumst		heftumst	heftumst
	þið	heftist	heftust		heftist	heftust
	þeir, þær, þau	heftast	heftust		heftist	heftust
		imperative boðháttur
singular	þú	hefst (þú), hefstu
plural	þið	heftist (þið), heftisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heftur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heftur	heft	heft	heftir	heftar	heft
accusative (þolfall)	heftan	hefta	heft	hefta	heftar	heft
dative (þágufall)	heftum	heftri	heftu	heftum	heftum	heftum
genitive (eignarfall)	hefts	heftrar	hefts	heftra	heftra	heftra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	hefti	hefta	hefta	heftu	heftu	heftu
accusative (þolfall)	hefta	heftu	hefta	heftu	heftu	heftu
dative (þágufall)	hefta	heftu	hefta	heftu	heftu	heftu
genitive (eignarfall)	hefta	heftu	hefta	heftu	heftu	heftu

Derived terms

• heftari
• hefti
• heftingur
• heftiplástur
• heftivél
• heftivír

Etymology 2

From hefti (“staple”).

Verb

hefta (weak verb, third-person singular past indicative heftaði, supine heftað)

1. to staple (fasten with a staple)

Conjugation

hefta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að hefta
supine sagnbót		heftað
present participle lýsingarháttur nútíðar		heftandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	hefta	heftaði		hefti	heftaði
	þú	heftar	heftaðir		heftir	heftaðir
	hann, hún, það	heftar	heftaði		hefti	heftaði
plural	við	heftum	heftuðum		heftum	heftuðum
	þið	heftið	heftuðuð		heftið	heftuðuð
	þeir, þær, þau	hefta	heftuðu		hefti	heftuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	hefta (þú), heftaðu
plural	þið	heftið (þið), heftiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heftast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að heftast
supine sagnbót		heftast
present participle lýsingarháttur nútíðar		heftandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	heftast	heftaðist		heftist	heftaðist
	þú	heftast	heftaðist		heftist	heftaðist
	hann, hún, það	heftast	heftaðist		heftist	heftaðist
plural	við	heftumst	heftuðumst		heftumst	heftuðumst
	þið	heftist	heftuðust		heftist	heftuðust
	þeir, þær, þau	heftast	heftuðust		heftist	heftuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	heftast (þú), heftastu
plural	þið	heftist (þið), heftisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

heftaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heftaður	heftuð	heftað	heftaðir	heftaðar	heftuð
accusative (þolfall)	heftaðan	heftaða	heftað	heftaða	heftaðar	heftuð
dative (þágufall)	heftuðum	heftaðri	heftuðu	heftuðum	heftuðum	heftuðum
genitive (eignarfall)	heftaðs	heftaðrar	heftaðs	heftaðra	heftaðra	heftaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	heftaði	heftaða	heftaða	heftuðu	heftuðu	heftuðu
accusative (þolfall)	heftaða	heftuðu	heftaða	heftuðu	heftuðu	heftuðu
dative (þágufall)	heftaða	heftuðu	heftaða	heftuðu	heftuðu	heftuðu
genitive (eignarfall)	heftaða	heftuðu	heftaða	heftuðu	heftuðu	heftuðu

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• heftene

Noun

hefta n

1. definite plural of hefte

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse hepta.

Alternative forms

• hefte (e and split infinitives)

Verb

hefta (present tense heftar or hefter, past tense hefta or hefte, past participle hefta or heft, passive infinitive heftast, present participle heftande, imperative heft)

1. to encumber

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

hefta n

1. definite plural of heft
2. definite plural of hefte

Old Frisian

Etymology

From Proto-Germanic *haftijaną.

Verb

hefta

1. to fix

Serbo-Croatian

Alternative forms

• èfta

Etymology

Borrowed from Ottoman Turkish هفته (hafta), from Persian هفته (hafte, “week”), from هفت (haft, “seven”). Akin to heftàluk.

Pronunciation

• IPA^(key): /xěfta/
• Hyphenation: hef‧ta

Noun

hèfta f (Cyrillic spelling хѐфта)

1. (regional, Bosnia, Serbia) week

Declension

Declension of hefta

	singular	plural
nominative	hèfta	hefte
genitive	hefte	héftī / héftā
dative	hefti	heftama
accusative	heftu	hefte
vocative	hefto	hefte
locative	hefti	heftama
instrumental	heftom	heftama

Synonyms

• (week): sèdmica, nèdjelja, tjȅdan (Croatia)

Derived terms

• uhèftati

References

• “hefta”, in Hrvatski jezični portal [Croatian language portal] (in Serbo-Croatian), 2006–2025
• Škaljić, Abdulah (1966), Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 325