hoepelen

Dutch

Etymology

From hoepel (“hoop”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɦu.pə.lə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: hoe‧pe‧len

Verb

hoepelen

1. (intransitive) to roll hoops [from 17th c.]
   • 1683, Steven Blankaart, De Kartesiaanse academie ofte, institutie der medicyne, publ. by Johannes ten Hoorn, page 205.

     De kinderen op datse geen papsakken souden werden, moet men gebieden te spelen, te wandelen, koten, knikkeren, hoepelen &c. na de tyd van het jaar mede brengt, hier door werden sy sterk en vrolyk.

     One should command the children, so that they do not become fat-asses, to play, to walk, play with dice, play with marbles, roll hoops &c. in accordance with the time of year, this makes them strong and happy.

2. (intransitive) to hula hoop [from 20th c.]

   Synonyms: hoelahoepen, hoelahoepelen

3. (colloquial, uncommon) to go away, to get lost (more commonly in derived expressions) [from 19th c., 18th c. in derivatives]
   • 1861, François Haverschmidt (ed. René van Slooten), Reis door België en langs den Rijn, DBNL (2009), page 86.

     Verblijd hierover gingen wij naar ons logement terug, betalden^[sic] er en hoepelden nu naar het Station bij ons logement.

     (please add an English translation of this quotation)

Inflection

Conjugation of hoepelen (weak)
infinitive	hoepelen
past singular	hoepelde
past participle	gehoepeld
infinitive	hoepelen
gerund	hoepelen n
	present tense	past tense
1st person singular	hoepel	hoepelde
2nd person sing. (jij)	hoepelt, hoepel2	hoepelde
2nd person sing. (u)	hoepelt	hoepelde
2nd person sing. (gij)	hoepelt	hoepelde
3rd person singular	hoepelt	hoepelde
plural	hoepelen	hoepelden
subjunctive sing.1	hoepele	hoepelde
subjunctive plur.1	hoepelen	hoepelden
imperative sing.	hoepel
imperative plur.1	hoepelt
participles	hoepelend	gehoepeld
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• hoelahoepelen
• loop hoepelen
• ophoepelen
• voorthoepelen