induo

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Latin[edit]

Etymology[edit]

From indu- +‎ *uō (to put on). Compare with Latin exuō and Ancient Greek ἐνδύω (endúō).

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

induō (present infinitive induere, perfect active induī, supine indūtum); third conjugation

  1. to put on (clothes etc.); don
    Synonyms: velō, indūcō, saepiō, sūmō
    Antonyms: nūdō, spoliō, exuō
  2. to assume (a part etc.)
    Synonyms: indūcō, assūmō, adoptō, aggredior, sūmō, suscipiō

Conjugation[edit]

   Conjugation of induō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present induō induis induit induimus induitis induunt
imperfect induēbam induēbās induēbat induēbāmus induēbātis induēbant
future induam induēs induet induēmus induētis induent
perfect induī induistī induit induimus induistis induērunt,
induēre
pluperfect indueram induerās induerat induerāmus induerātis induerant
future perfect induerō indueris induerit induerimus indueritis induerint
passive present induor indueris,
induere
induitur induimur induiminī induuntur
imperfect induēbar induēbāris,
induēbāre
induēbātur induēbāmur induēbāminī induēbantur
future induar induēris,
induēre
induētur induēmur induēminī induentur
perfect indūtus + present active indicative of sum
pluperfect indūtus + imperfect active indicative of sum
future perfect indūtus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present induam induās induat induāmus induātis induant
imperfect induerem induerēs indueret induerēmus induerētis induerent
perfect induerim induerīs induerit induerīmus induerītis induerint
pluperfect induissem induissēs induisset induissēmus induissētis induissent
passive present induar induāris,
induāre
induātur induāmur induāminī induantur
imperfect induerer induerēris,
induerēre
induerētur induerēmur induerēminī induerentur
perfect indūtus + present active subjunctive of sum
pluperfect indūtus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present indue induite
future induitō induitō induitōte induuntō
passive present induere induiminī
future induitor induitor induuntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives induere induisse indūtūrum esse induī indūtum esse indūtum īrī
participles induēns indūtūrus indūtus induendus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
induendī induendō induendum induendō indūtum indūtū

Derived terms[edit]

References[edit]

  • induo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • induo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • induo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to dress oneself: induere vestem (without sibi)
    • to put on one's helmet: galeam induere