infecteren

Dutch

Alternative forms

• infecteeren (obsolete spelling)

Etymology

From Latin inficere, modelled on French infecter.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɪn.fɛkˈteː.rə(n)/, [ɪɱ.fɛkˈtɪː.rə(n)]

• infecteren

  (file)

Verb

infecteren

1. (transitive) To infect, bring into contact with a contagious germ causing illness
2. (figuratively) To contaminate, pass on (to ...) some undesirable idea, habit etc.

Inflection

Conjugation of infecteren (weak)
infinitive	infecteren
past singular	infecteerde
past participle	geïnfecteerd
infinitive	infecteren
gerund	infecteren n
	present tense	past tense
1st person singular	infecteer	infecteerde
2nd person sing. (jij)	infecteert	infecteerde
2nd person sing. (u)	infecteert	infecteerde
2nd person sing. (gij)	infecteert	infecteerde
3rd person singular	infecteert	infecteerde
plural	infecteren	infecteerden
subjunctive sing.1	infectere	infecteerde
subjunctive plur.1	infecteren	infecteerden
imperative sing.	infecteer
imperative plur.1	infecteert
participles	infecterend	geïnfecteerd
1) Archaic.

Synonyms

• aansteken
• besmetten
• inficeren, inficiëren (cognate)

Derived terms

• desinfecteren (verb)

Related terms

• infectie