inhaleren

Dutch

Etymology

Borrowed from Middle French inhaler or French inhaler, from Latin inhālō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɪn.ɦaːˈleː.rə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: in‧ha‧le‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

inhaleren

1. (intransitive) to inhale

   Synonym: inademen

2. (transitive) to inhale (air, medicine or drugs), to consume by inhaling

Inflection

Inflection of inhaleren (weak)
infinitive	inhaleren
past singular	inhaleerde
past participle	geïnhaleerd
infinitive	inhaleren
gerund	inhaleren n
	present tense	past tense
1st person singular	inhaleer	inhaleerde
2nd person sing. (jij)	inhaleert	inhaleerde
2nd person sing. (u)	inhaleert	inhaleerde
2nd person sing. (gij)	inhaleert	inhaleerde
3rd person singular	inhaleert	inhaleerde
plural	inhaleren	inhaleerden
subjunctive sing.1	inhalere	inhaleerde
subjunctive plur.1	inhaleren	inhaleerden
imperative sing.	inhaleer
imperative plur.1	inhaleert
participles	inhalerend	geïnhaleerd
1) Archaic.

Related terms

• inhalatie