kussen

See also: küssen and Küssen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʏsə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: kus‧sen
• Rhymes: -ʏsən

Etymology 1

From Middle Dutch cussen, from Old Dutch kussen, from Proto-Germanic *kussijaną.

Verb

kussen

1. (transitive) to kiss, to give a kiss to

   Ik kuste hem zachtjes op zijn wang.

   I kissed him gently on the cheek.

2. (intransitive) to practice kissing

   Niemand kust beter dan hij.

   Nobody kisses better than he.

Inflection

Conjugation of kussen (weak)
infinitive	kussen
past singular	kuste
past participle	gekust
infinitive	kussen
gerund	kussen n
	present tense	past tense
1st person singular	kus	kuste
2nd person sing. (jij)	kust	kuste
2nd person sing. (u)	kust	kuste
2nd person sing. (gij)	kust	kuste
3rd person singular	kust	kuste
plural	kussen	kusten
subjunctive sing.1	kusse	kuste
subjunctive plur.1	kussen	kusten
imperative sing.	kus
imperative plur.1	kust
participles	kussend	gekust
1) Archaic.

Synonyms

• zoenen

Derived terms

• kusser
• afkussen
• tongkussen

Related terms

• kus

Descendants

• Afrikaans: kus

Etymology 2

From Middle Dutch cussin, from Old French cuisin, cussin.

Noun

kussen n (plural kussens, diminutive kussentje n)

1. pillow, cushion

Derived terms

• beddenkussen
• hoofdkussen
• kantkussen
• rugkussen
• sierkussen
• stoelkussen
• stootkussen
• voetkussen
• zitkussen
• kussengevecht
• kussenkast
• kussensloop

Descendants

• Afrikaans: kussing

Etymology 3

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kussen

1. (deprecated template usage) Plural form of kus

---

Finnish

Verb

kussen

1. (deprecated template usage) first-person singular present potential of kusta

Anagrams

• suksen