lezen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch lēsen (“to collect, gather, read”), from Old Dutch lesan (“to gather, read”), from Proto-Germanic *lesaną (“to gather”), from Proto-Indo-European *les- (“to gather”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈleːzə(n)/

• audio:

  (file)

• Rhymes: -eːzən
• Hyphenation: le‧zen

Verb

lezen

1. (transitive) to read

   Ik lees graag boeken.

   I like to read books.

   Hij kwam binnen en begon zijn nieuwe boek te lezen.

   He came in and started to read his new book.

2. (transitive, dated, only in derived form or in compositions) to gather

   de arenleessters

   the gleaners (Ear of wheat-gatherers)

Inflection

Conjugation of lezen (strong class 5)
infinitive	lezen
past singular	las
past participle	gelezen
infinitive	lezen
gerund	lezen n
	present tense	past tense
1st person singular	lees	las
2nd person sing. (jij)	leest	las
2nd person sing. (u)	leest	las
2nd person sing. (gij)	leest	laast
3rd person singular	leest	las
plural	lezen	lazen
subjunctive sing.1	leze	laze
subjunctive plur.1	lezen	lazen
imperative sing.	lees
imperative plur.1	leest
participles	lezend	gelezen
1) Archaic.

Derived terms

• aflezen
• belezen
• leesbaar
• leesboek
• leesteken
• lezenaar
• lezer
• liplezen
• uitlezen
• voorlezen

 

Descendants

• Afrikaans: lees
• → Papiamentu: lesa
• → Sranan Tongo: leisi