myśleć

Polish

Etymology

From Proto-Slavic *mysliti

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈmɨɕ.lɛt͡ɕ/

• myśleć

  (file)

Verb

myśleć impf (perfective pomyśleć)

1. think

Conjugation

Conjugation of myśleć impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim or m inan or f or n
infinitive		myśleć
present tense	1st	myślę			myślimy
	2nd	myślisz			myślicie
	3rd	myśli			myślą
past tense	1st	myślałem	myślałam		myśleliśmy	myślałyśmy
	2nd	myślałeś	myślałaś		myśleliście	myślałyście
	3rd	myślał	myślała	myślało	myśleli	myślały
future tense	1st	będę myślał1	będę myślała1		będziemy myśleli1	będziemy myślały1
	2nd	będziesz myślał1	będziesz myślała1		będziecie myśleli1	będziecie myślały1
	3rd	będzie myślał1	będzie myślała1	będzie myślało1	będą myśleli1	będą myślały1
conditional	1st	myślałbym	myślałabym		myślelibyśmy	myślałybyśmy
	2nd	myślałbyś	myślałabyś		myślelibyście	myślałybyście
	3rd	myślałby	myślałaby	myślałoby	myśleliby	myślałyby
imperative	1st	—			myślmy
	2nd	myśl			myślcie
	3rd	niech myśli			niech myślą
active adjectival participle		myślący	myśląca	myślące	myślący	myślące
contemporary adverbial participle		myśląc
1 or: będę myśleć, będziesz myśleć etc.

Further reading

• myśleć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• myśleć in Polish dictionaries at PWN