ontsteken

Dutch

Etymology

From ont- +‎ steken.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌɔntˈsteː.kə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -eːkən

Verb

ontsteken

1. to kindle
2. to turn on (a light)
3. to inflame (to put in a state of inflammation)

Conjugation

Conjugation of ontsteken (strong class 4, prefixed)
infinitive	ontsteken
past singular	ontstak
past participle	ontstoken
infinitive	ontsteken
gerund	ontsteken n
	present tense	past tense
1st person singular	ontsteek	ontstak
2nd person sing. (jij)	ontsteekt, ontsteek2	ontstak
2nd person sing. (u)	ontsteekt	ontstak
2nd person sing. (gij)	ontsteekt	ontstaakt
3rd person singular	ontsteekt	ontstak
plural	ontsteken	ontstaken
subjunctive sing.1	ontsteke	ontstake
subjunctive plur.1	ontsteken	ontstaken
imperative sing.	ontsteek
imperative plur.1	ontsteekt
participles	ontstekend	ontstoken
1) Archaic. 2) In case of inversion.