ontvaren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From ont- (away) +‎ varen (to sail, navigate).

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˌɔntˈvaː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ont‧va‧ren
  • Rhymes: -aːrən

Verb

[edit]

ontvaren

  1. (intransitive) to escape, flee
  2. (intransitive) to sail away, to escape by sailing

Conjugation

[edit]
Conjugation of ontvaren (strong class 6, prefixed)
infinitive ontvaren
past singular ontvoer
past participle ontvaren
infinitive ontvaren
gerund ontvaren n
present tense past tense
1st person singular ontvaar ontvoer
2nd person sing. (jij) ontvaart, ontvaar2 ontvoer
2nd person sing. (u) ontvaart ontvoer
2nd person sing. (gij) ontvaart ontvoert
3rd person singular ontvaart ontvoer
plural ontvaren ontvoeren
subjunctive sing.1 ontvare ontvoere
subjunctive plur.1 ontvaren ontvoeren
imperative sing. ontvaar
imperative plur.1 ontvaart
participles ontvarend ontvaren
1) Archaic. 2) In case of inversion.