orden

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: Orden, Örden, and órden

Azerbaijani

[edit]

Pronunciation

[edit]
  • Audio:(file)

Noun

[edit]

orden (definite accusative ordeni, plural ordenlər)

  1. order (decoration)

Declension

[edit]
    Declension of orden
singular plural
nominative orden
ordenlər
definite accusative ordeni
ordenləri
dative ordenə
ordenlərə
locative ordendə
ordenlərdə
ablative ordendən
ordenlərdən
definite genitive ordenin
ordenlərin
    Possessive forms of orden
nominative
singular plural
mənim (my) ordenim ordenlərim
sənin (your) ordenin ordenlərin
onun (his/her/its) ordeni ordenləri
bizim (our) ordenimiz ordenlərimiz
sizin (your) ordeniniz ordenləriniz
onların (their) ordeni or ordenləri ordenləri
accusative
singular plural
mənim (my) ordenimi ordenlərimi
sənin (your) ordenini ordenlərini
onun (his/her/its) ordenini ordenlərini
bizim (our) ordenimizi ordenlərimizi
sizin (your) ordeninizi ordenlərinizi
onların (their) ordenini or ordenlərini ordenlərini
dative
singular plural
mənim (my) ordenimə ordenlərimə
sənin (your) ordeninə ordenlərinə
onun (his/her/its) ordeninə ordenlərinə
bizim (our) ordenimizə ordenlərimizə
sizin (your) ordeninizə ordenlərinizə
onların (their) ordeninə or ordenlərinə ordenlərinə
locative
singular plural
mənim (my) ordenimdə ordenlərimdə
sənin (your) ordenində ordenlərində
onun (his/her/its) ordenində ordenlərində
bizim (our) ordenimizdə ordenlərimizdə
sizin (your) ordeninizdə ordenlərinizdə
onların (their) ordenində or ordenlərində ordenlərində
ablative
singular plural
mənim (my) ordenimdən ordenlərimdən
sənin (your) ordenindən ordenlərindən
onun (his/her/its) ordenindən ordenlərindən
bizim (our) ordenimizdən ordenlərimizdən
sizin (your) ordeninizdən ordenlərinizdən
onların (their) ordenindən or ordenlərindən ordenlərindən
genitive
singular plural
mənim (my) ordenimin ordenlərimin
sənin (your) ordeninin ordenlərinin
onun (his/her/its) ordeninin ordenlərinin
bizim (our) ordenimizin ordenlərimizin
sizin (your) ordeninizin ordenlərinizin
onların (their) ordeninin or ordenlərinin ordenlərinin

Danish

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Low German orden, from Latin ōrdō (order, rank). Doublet of ordre.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ɔrˀdən/, [ˈɒˀd̥n̩]

Noun

[edit]

orden c (singular definite ordenen or (unofficial) ordnen, plural indefinite ordener or ordner)

  1. order, neatness (proper arrangement of things)
    Antonyms: rod, uorden
  2. order (arrangement, disposition, sequence of things)
  3. order (level in a hierarchy)
  4. (taxonomy) order (taxonomical classification)
  5. order (religious group or a society of knights)
  6. decoration, order (awarded decoration)

Declension

[edit]

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Dutch

[edit]

Pronunciation

[edit]

Verb

[edit]

orden

  1. inflection of ordenen:
    1. first-person singular present indicative
    2. (in case of inversion) second-person singular present indicative
    3. imperative

Noun

[edit]

orden

  1. plural of orde

Anagrams

[edit]

Galician

[edit]

Verb

[edit]

orden

  1. third-person plural present indicative of urdir

Ladin

[edit]

Etymology

[edit]

From Latin ordo, ordinem.

Noun

[edit]

orden m (plural ordens)

  1. order

Norwegian Bokmål

[edit]

Etymology

[edit]

From Latin ordo, via Middle Low German orden.

Noun

[edit]

orden m (definite singular ordenen, indefinite plural ordener, definite plural ordenene)

  1. order
    i alfabetisk orden - in alphabetical order
  2. a religious order
  3. an honorary order

Antonyms

[edit]

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Norwegian Nynorsk

[edit]

Etymology

[edit]

From Latin ordo, via Middle Low German orden.

Noun

[edit]

orden m (definite singular ordenen, indefinite plural ordenar, definite plural ordenane)

  1. order
    i alfabetisk orden - in alphabetical order
  2. a religious order
  3. an honorary order

Antonyms

[edit]

Derived terms

[edit]

References

[edit]

Spanish

[edit]

Alternative forms

[edit]

Etymology

[edit]

Semi-learned term derived from Latin ōrdinem. Cognate with English order.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /ˈoɾden/ [ˈoɾ.ð̞ẽn]
  • Rhymes: -oɾden
  • Syllabification: or‧den

Noun

[edit]

orden f (plural órdenes)

  1. order (command)
    Es una orden, no una pregunta
    This is an order, not a question
    A sus órdenesHow may I help you? (literally, “At your command”)
  2. order (request, purchase, or food)
  3. order (law)
  4. order (decoration)
    La Orden del Toisón de Oro (the highest decoration of Spain)The Order of the Golden Fleece
  5. (military) order
  6. (religion) order
    entró a una nueva orden religiosa
    (someone) joined a new religious order

Noun

[edit]

orden m (plural órdenes)

  1. order (arrangement, sequence, organization)
    Están en orden alfabético
    They are in alphabetical order
  2. orderliness
  3. good behavior
  4. (taxonomy) order
  5. (mathematics) order (highest exponent)

Usage notes

[edit]
  • Plural form is common for feminine forms, but very rare for masculine forms, except for biology or mathematics usage.

Derived terms

[edit]
[edit]

Further reading

[edit]

Anagrams

[edit]

Swedish

[edit]

Etymology 1

[edit]

From Latin ōrdine, singular ablative of ōrdō, ordinis, probably via Middle Low German orden.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

orden c

  1. an order (a society, religious, of knights, or masonic), a medal, a decoration
Declension
[edit]
Declension of orden 
Singular Plural
Indefinite Definite Indefinite Definite
Nominative orden orden ordnar ordnarna
Genitive ordens ordens ordnars ordnarnas
[edit]
See also
[edit]

Etymology 2

[edit]

See the etymology of the corresponding lemma form.

Pronunciation

[edit]

Noun

[edit]

orden

  1. definite plural of ord