reconcilio

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 06:25, 3 August 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: reconcilió

Catalan

Verb

reconcilio

  1. Lua error in Module:romance_inflections at line 173: Parameter "m" is not used by this template.

Latin

Etymology

From re- (back; again) +‎ conciliō (unite, connect).

Pronunciation

Verb

reconciliō (present infinitive reconciliāre, perfect active reconciliāvī, supine reconciliātum); first conjugation

  1. I bring together again, reunite, reconcile; conciliate; bring back.
  2. (by extension) I regain, recover, restore, reestablish, win back.

Conjugation

   Conjugation of reconciliō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present reconciliō reconciliās reconciliat reconciliāmus reconciliātis reconciliant
imperfect reconciliābam reconciliābās reconciliābat reconciliābāmus reconciliābātis reconciliābant
future reconciliābō reconciliābis reconciliābit reconciliābimus reconciliābitis reconciliābunt
perfect reconciliāvī reconciliāvistī reconciliāvit reconciliāvimus reconciliāvistis reconciliāvērunt,
reconciliāvēre
pluperfect reconciliāveram reconciliāverās reconciliāverat reconciliāverāmus reconciliāverātis reconciliāverant
future perfect reconciliāverō reconciliāveris reconciliāverit reconciliāverimus reconciliāveritis reconciliāverint
passive present reconcilior reconciliāris,
reconciliāre
reconciliātur reconciliāmur reconciliāminī reconciliantur
imperfect reconciliābar reconciliābāris,
reconciliābāre
reconciliābātur reconciliābāmur reconciliābāminī reconciliābantur
future reconciliābor reconciliāberis,
reconciliābere
reconciliābitur reconciliābimur reconciliābiminī reconciliābuntur
perfect reconciliātus + present active indicative of sum
pluperfect reconciliātus + imperfect active indicative of sum
future perfect reconciliātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present reconciliem reconciliēs reconciliet reconciliēmus reconciliētis reconcilient
imperfect reconciliārem reconciliārēs reconciliāret reconciliārēmus reconciliārētis reconciliārent
perfect reconciliāverim reconciliāverīs reconciliāverit reconciliāverīmus reconciliāverītis reconciliāverint
pluperfect reconciliāvissem reconciliāvissēs reconciliāvisset reconciliāvissēmus reconciliāvissētis reconciliāvissent
passive present reconcilier reconciliēris,
reconciliēre
reconciliētur reconciliēmur reconciliēminī reconcilientur
imperfect reconciliārer reconciliārēris,
reconciliārēre
reconciliārētur reconciliārēmur reconciliārēminī reconciliārentur
perfect reconciliātus + present active subjunctive of sum
pluperfect reconciliātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present reconciliā reconciliāte
future reconciliātō reconciliātō reconciliātōte reconciliantō
passive present reconciliāre reconciliāminī
future reconciliātor reconciliātor reconciliantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives reconciliāre reconciliāvisse reconciliātūrum esse reconciliārī reconciliātum esse reconciliātum īrī
participles reconciliāns reconciliātūrus reconciliātus reconciliandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
reconciliandī reconciliandō reconciliandum reconciliandō reconciliātum reconciliātū

Derived terms

Descendants

  • Catalan: reconciliar
  • English: reconcile
  • French: réconcilier

Template:mid2

References

  • reconcilio”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • reconcilio”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • reconcilio in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to reconcile two people; to be a mediator: reconciliare alicuius animum or simply aliquem alicui
    • to be reconciled; to make up a quarrel: sibi aliquem, alicuius animum reconciliare or reconciliari alicui

Portuguese

Verb

reconcilio

  1. Lua error in Module:romance_inflections at line 173: Parameter 2 is not used by this template.

Spanish

Verb

reconcilio

  1. First-person singular (yo) present indicative form of reconciliar.