spara

See also: spåra and sparā

Faroese

Etymology

From Old Norse spara, from Proto-Germanic *sparāną.

Verb

spara (third person singular past indicative spardi, third person plural past indicative spart, supine spart)

1. to spare
2. to save (money)

Conjugation

Conjugation of spara (group v-1)
infinitive	spara
supine	spart
participle (a7)1	sparandi	spardur
	present	past
first singular	spari	spardi
second singular	sparir	spardi
third singular	sparir	spardi
plural	spara	spardu
	imperative
singular	spar!
plural	sparið!
1Only the past participle being declined.

Related terms

• sparikassi (savings bank)

Icelandic

Etymology

From Old Norse spara, from Proto-Germanic *sparāną, from Proto-Indo-European *sper- (“to be productive; earn”). Cognate with Danish spare, English spare and German sparen.

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Verb

spara (weak verb, third-person singular past indicative sparaði, supine sparað)

1. to spare
2. to save (money)

Conjugation

spara — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að spara
supine (sagnbót)		sparað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sparandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég spara	við spörum	present (nútíð)	ég spari	við spörum
	þú sparar	þið sparið		þú sparir	þið sparið
	hann, hún, það sparar	þeir, þær, þau spara		hann, hún, það spari	þeir, þær, þau spari
past (þátíð)	ég sparaði	við spöruðum	past (þátíð)	ég sparaði	við spöruðum
	þú sparaðir	þið spöruðuð		þú sparaðir	þið spöruðuð
	hann, hún, það sparaði	þeir, þær, þau spöruðu		hann, hún, það sparaði	þeir, þær, þau spöruðu
imperative (boðháttur)	spara (þú)	sparið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sparaðu	spariði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sparast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sparast
supine (sagnbót)		sparast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sparandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sparast	við spörumst	present (nútíð)	ég sparist	við spörumst
	þú sparast	þið sparist		þú sparist	þið sparist
	hann, hún, það sparast	þeir, þær, þau sparast		hann, hún, það sparist	þeir, þær, þau sparist
past (þátíð)	ég sparaðist	við spöruðumst	past (þátíð)	ég sparaðist	við spöruðumst
	þú sparaðist	þið spöruðust		þú sparaðist	þið spöruðust
	hann, hún, það sparaðist	þeir, þær, þau spöruðust		hann, hún, það sparaðist	þeir, þær, þau spöruðust
imperative (boðháttur)	sparast (þú)	sparist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sparastu	sparisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sparaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sparaður	spöruð	sparað		sparaðir	sparaðar	spöruð
accusative (þolfall)	sparaðan	sparaða	sparað		sparaða	sparaðar	spöruð
dative (þágufall)	spöruðum	sparaðri	spöruðu		spöruðum	spöruðum	spöruðum
genitive (eignarfall)	sparaðs	sparaðrar	sparaðs		sparaðra	sparaðra	sparaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sparaði	sparaða	sparaða		spöruðu	spöruðu	spöruðu
accusative (þolfall)	sparaða	spöruðu	sparaða		spöruðu	spöruðu	spöruðu
dative (þágufall)	sparaða	spöruðu	sparaða		spöruðu	spöruðu	spöruðu
genitive (eignarfall)	sparaða	spöruðu	sparaða		spöruðu	spöruðu	spöruðu

See also

• sparibaukur (piggy bank)

Further reading

• “spara” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Italian

Verb

spara

1. inflection of sparare:
   1. third-person singular present indicative
   2. second-person singular imperative

Anagrams

• aspra, parsa, raspa, saprà

Latvian

Noun

spara m

1. genitive singular of spars

Old Swedish

Etymology

From Old Norse spara, from Proto-Germanic *sparāną.

Verb

spara

1. to save, to store
2. to prevent, to deny
3. to spare (someone's life)

Conjugation

Conjugation of spara (weak)

	present			past
infinitive	spara			—
participle	sparandi, -e			sparþer
active voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	spar	spari, -e	—	sparþi, -e	sparþi, -e
þū	spar	spari, -e	spar	sparþi, -e	sparþi, -e
han	spar	spari, -e	—	sparþi, -e	sparþi, -e
vīr	sparum, -om	sparum, -om	sparum, -om	sparþum, -om	sparþum, -om
īr	sparin	sparin	sparin	sparþin	sparþin
þēr	spara	sparin	—	sparþu, -om	sparþin
mediopassive voice	indicative	subjunctive	imperative	indicative	subjunctive
iæk	sparis	sparis, -es	—	sparþis, -es	sparþis, -es
þū	sparis	sparis, -es	—	sparþis, -es	sparþis, -es
han	sparis	sparis, -es	—	sparþis, -es	sparþis, -es
vīr	sparums, -oms	sparums, -oms	—	sparþums, -oms	sparþums, -oms
īr	sparins	sparins	—	sparþins	sparþins
þēr	sparas	sparins	—	sparþus, -os	sparþins

Descendants

• Swedish: spara

Swedish

Etymology

From Old Swedish spara, from Old Norse spara, from Proto-Germanic *sparāną.

Pronunciation

• IPA^(key): /spɑːra/

• Audio:

  (file)

Verb

spara (present sparar or spar, preterite sparade or sparde, supine sparat or spart, imperative spara or spar)

1. to save, to store for future use
2. (computing) to save; write to a disc
3. to save; prevent the waste of

Usage notes

The second set of inflections are mainly used in various dialects, but not so often in standard language (except for some fixed expressions, like den som spar han har).

Conjugation

Conjugation of spara (weak)

	Active		Passive
Infinitive	spara		sparas
Supine	sparat		sparats
Imperative	spara		—
Imper. plural1	sparen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	sparar	sparade	sparas	sparades
Ind. plural1	spara	sparade	sparas	sparades
Subjunctive2	spare	sparade	spares	sparades
	Participles
Present participle	sparande
Past participle	sparad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Conjugation of spara (weak)

	Active		Passive
Infinitive	spara		sparas
Supine	spart		sparts
Imperative	spar		—
Imper. plural1	sparen		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	spar	sparde	spars, spares	spardes
Ind. plural1	spara	sparde	sparas	spardes
Subjunctive2	spare	sparde	spares	spardes
	Participles
Present participle	sparande
Past participle	spard
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Derived terms

• den som spar han har

Related terms

• (save, store): spargris, sparbank, sparkonto, sparränta
• (computing): sparning

Further reading

• spara in Svensk ordbok.

Anagrams

• aspar, raspa