swigen

Middle Dutch

Etymology

From Old Dutch *swīgon, from Proto-West Germanic *swīgēn.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzwiːɣən/

Verb

swigen

1. not to speak, to be silent

Inflection

Conjugation of swigen (strong class 1)

infinitive	base form	swigen
	genitive	swigens
	dative	swigene
		indicative			subjunctive
		present	past		present	past
1st person singular		swige	swêech		swige	swēge
2nd person singular		swijchs, swiges	swēechs, swēges		swijchs, swiges	swēges
3rd person singular		swijcht, swiget	swêech		swige	swēge
1st person plural		swigen	swēgen		swigen	swēgen
2nd person plural		swijcht, swiget	swēecht, swēget		swijcht, swiget	swēget
3rd person plural		swigen	swēgen		swigen	swēgen
		imperative
singular		swijch, swige
plural		swijcht, swiget
		present	past
participle		swigende	geswēgen

Derived terms

• verswigen

Descendants

• Dutch: zwijgen
  • Afrikaans: swyg
• Limburgish: zwiege

Further reading

• “swighen”, in Vroegmiddelnederlands Woordenboek, 2000
• Verwijs, E.; Verdam, J. (1885–1929), “swigen (I)”, in Middelnederlandsch Woordenboek, The Hague: Martinus Nijhoff, →ISBN, page I

Middle High German

Etymology

Inherited from Old High German swīgan, from Proto-West Germanic *swīgēn.

Pronunciation

• IPA^(key): (before 13^th CE) /ˈs̠wiːɡən/

Verb

swīgen (class 1 strong, third-person singular present swīget, past tense sweic, past participle geswigen or geswîn, past subjunctive swige, auxiliary hān)
swīgen (class 2 weak, third-person singular present swīget, past tense swīgete, past participle geswīget, auxiliary hān)

1. not to speak, to be silent

Conjugation

Conjugation of swīgen (class 1 strong, auxiliary hān)

infinitive		swīgen
genitive gerund		swīgennes swīgenes
dative gerund		swīgenne swīgene
present participle		swīgende
past participle		geswigen geswîn
auxiliary		hān
	indicative			subjunctive
	singular	plural		singular	plural
present	ich swīge	wir swīgen	i	ich swīge	wir swīgen
	du swīgest	ir swīget		du swīgest	ir swīget
	ër swīget	sie swīgent		ër swīge	sie swīgen
preterite	ich sweic	wir swigen	ii	ich swige	wir swigen
	du swige	ir swiget		du swigest	ir swiget
	ër sweic	sie swigen		ër swige	sie swigen
imperative	swīc (du)	swīget (ir)

Composed forms of swīgen (class 1 strong, auxiliary hān)

perfect
	singular	plural		singular	plural
indicative	ich hān geswigen ich hān geswîn	wir hān geswigen wir hān geswîn	subjunctive	ich habe geswigen ich habe geswîn	wir haben geswigen wir haben geswîn
	du hāst geswigen du hāst geswîn	ir hāt geswigen ir hāt geswîn		du habest geswigen du habest geswîn	ir habet geswigen ir habet geswîn
	ër hāt geswigen ër hāt geswîn	sie hānt geswigen sie hānt geswîn		ër habe geswigen ër habe geswîn	sie haben geswigen sie haben geswîn
pluperfect
indicative	ich habete geswigen ich habete geswîn	wir habeten geswigen wir habeten geswîn	subjunctive	ich habete geswigen ich habete geswîn	wir habeten geswigen wir habeten geswîn
	du habetest geswigen du habetest geswîn	ir habetet geswigen ir habetet geswîn		du habetest geswigen du habetest geswîn	ir habetet geswigen ir habetet geswîn
	ër habete geswigen ër habete geswîn	sie habeten geswigen sie habeten geswîn		ër habete geswigen ër habete geswîn	sie habeten geswigen sie habeten geswîn
future i
infinitive	swīgen süln		subjunctive i	ich sul swīgen	wir suln swīgen
				du sule swīgen	ir sulet swīgen
				ër sul swīgen	sie suln swīgen
indicative	ich sol swīgen	wir sulen swīgen	subjunctive ii	ich sölte swīgen ich sölde swīgen	wir sölten swīgen wir sölden swīgen
	du solt swīgen	ir sulet swīgen		du söltest swīgen du söldest swīgen	ir söltet swīgen ir söldet swīgen
	ër sol swīgen	sie sulen swīgen		ër sölte swīgen ër sölde swīgen	sie sölten swīgen sie sölden swīgen
future ii
infinitive	geswigen hān süln geswîn hān süln		subjunctive i	ich sul geswigen hān ich sul geswîn hān	wir suln geswigen hān wir suln geswîn hān
				du sule geswigen hān du sule geswîn hān	ir sulet geswigen hān ir sulet geswîn hān
				ër sul geswigen hān ër sul geswîn hān	sie suln geswigen hān sie suln geswîn hān
indicative	ich sol geswigen hān ich sol geswîn hān	wir sulen geswigen hān wir sulen geswîn hān	subjunctive ii	ich sölte geswigen hān ich sölte geswîn hān ich sölde geswigen hān ich sölde geswîn hān	wir sölten geswigen hān wir sölten geswîn hān wir sölden geswigen hān wir sölden geswîn hān
	du solt geswigen hān du solt geswîn hān	ir sulet geswigen hān ir sulet geswîn hān		du söltest geswigen hān du söltest geswîn hān du söldest geswigen hān du söldest geswîn hān	ir söltet geswigen hān ir söltet geswîn hān ir söldet geswigen hān ir söldet geswîn hān
	ër sol geswigen hān ër sol geswîn hān	sie sulen geswigen hān sie sulen geswîn hān		ër sölte geswigen hān ër sölte geswîn hān ër sölde geswigen hān ër sölde geswîn hān	sie sölten geswigen hān sie sölten geswîn hān sie sölden geswigen hān sie sölden geswîn hān

Conjugation of swīgen (class 2 weak, auxiliary hān)

infinitive		swīgen
genitive gerund		swīgennes swīgenes
dative gerund		swīgenne swīgene
present participle		swīgende
past participle		geswīget
auxiliary		hān
	indicative			subjunctive
	singular	plural		singular	plural
present	ich swīge	wir swīgen	i	ich swīge	wir swīgen
	du swīgest	ir swīget		du swīgest	ir swīget
	ër swīget	sie swīgent		ër swīge	sie swīgen
preterite	ich swīgete	wir swīgeten	ii	ich swīgete	wir swīgeten
	du swīgetest	ir swīgetet		du swīgetest	ir swīgetet
	ër swīgete	sie swīgeten		ër swīgete	sie swīgeten
imperative	swīge (du)	swīget (ir)

Composed forms of swīgen (class 2 weak, auxiliary hān)

perfect
	singular	plural		singular	plural
indicative	ich hān geswīget	wir hān geswīget	subjunctive	ich habe geswīget	wir haben geswīget
	du hāst geswīget	ir hāt geswīget		du habest geswīget	ir habet geswīget
	ër hāt geswīget	sie hānt geswīget		ër habe geswīget	sie haben geswīget
pluperfect
indicative	ich habete geswīget	wir habeten geswīget	subjunctive	ich habete geswīget	wir habeten geswīget
	du habetest geswīget	ir habetet geswīget		du habetest geswīget	ir habetet geswīget
	ër habete geswīget	sie habeten geswīget		ër habete geswīget	sie habeten geswīget
future i
infinitive	swīgen süln		subjunctive i	ich sul swīgen	wir suln swīgen
				du sule swīgen	ir sulet swīgen
				ër sul swīgen	sie suln swīgen
indicative	ich sol swīgen	wir sulen swīgen	subjunctive ii	ich sölte swīgen ich sölde swīgen	wir sölten swīgen wir sölden swīgen
	du solt swīgen	ir sulet swīgen		du söltest swīgen du söldest swīgen	ir söltet swīgen ir söldet swīgen
	ër sol swīgen	sie sulen swīgen		ër sölte swīgen ër sölde swīgen	sie sölten swīgen sie sölden swīgen
future ii
infinitive	geswīget hān süln		subjunctive i	ich sul geswīget hān	wir suln geswīget hān
				du sule geswīget hān	ir sulet geswīget hān
				ër sul geswīget hān	sie suln geswīget hān
indicative	ich sol geswīget hān	wir sulen geswīget hān	subjunctive ii	ich sölte geswīget hān ich sölde geswīget hān	wir sölten geswīget hān wir sölden geswīget hān
	du solt geswīget hān	ir sulet geswīget hān		du söltest geswīget hān du söldest geswīget hān	ir söltet geswīget hān ir söldet geswīget hān
	ër sol geswīget hān	sie sulen geswīget hān		ër sölte geswīget hān ër sölde geswīget hān	sie sölten geswīget hān sie sölden geswīget hān

Descendants

• Central Franconian: schwijje, schweie
• German: schweigen
• Yiddish: שווײַגן (shvaygn)

References

• Benecke, Georg Friedrich; Müller, Wilhelm; Zarncke, Friedrich (1863), “swigen”, in Mittelhochdeutsches Wörterbuch: mit Benutzung des Nachlasses von Benecke, Stuttgart: S. Hirzel

Welsh

Alternative forms

• yswigen

Etymology

Alteration of chwysigen, from Middle Welsh chuyssigen, an alteration (with the suffix -en) of Proto-Brythonic *guɨsig, from Latin vēsīca (“bladder”).

Pronunciation

• (North Wales, standard, colloquial) IPA^(key): /ˈswɪɡɛn/
  • (North Wales, colloquial) IPA^(key): /ˈswɪɡan/
• (South Wales) IPA^(key): /ˈswiːɡɛn/, /ˈswɪɡɛn/
• Rhymes: -ɪɡɛn

Noun

swigen f (plural swigod, not mutable)

1. bladder
2. blister
3. bubble

Derived terms

• swigen hidlydd (“filter bubble”)
• te swigod (“bubble tea”)