voordoen

Dutch

Etymology

From voor +‎ doen.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌdun/

• Audio:

  (file)

Verb

voordoen

1. to demonstrate
2. (reflexive) to occur
3. (reflexive) to pose, act, pretend (with als)

   Hij deed zich als een politieagent voor.

   He posed as a police officer.

Inflection

Conjugation of voordoen (strong class non-standard, irregular, separable)
infinitive	voordoen
past singular	deed voor
past participle	voorgedaan
infinitive	voordoen
gerund	voordoen n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	doe voor	deed voor	voordoe	voordeed
2nd person sing. (jij)	doet voor	deed voor	voordoet	voordeed
2nd person sing. (u)	doet voor	deed voor	voordoet	voordeed
2nd person sing. (gij)	doet voor	deedt voor	voordoet	voordeedt
3rd person singular	doet voor	deed voor	voordoet	voordeed
plural	doen voor	deden voor	voordoen	voordeden
subjunctive sing.1	doe voor	dede voor	voordoe	voordede
subjunctive plur.1	doen voor	deden voor	voordoen	voordeden
imperative sing.	doe voor
imperative plur.1	doet voor
participles	voordoend	voorgedaan
1) Archaic.

Anagrams

• doen voor