abranguer
Jump to navigation
Jump to search
Galician[edit]
Alternative forms[edit]
Etymology[edit]
13th century. Unknown. Cognate of Portuguese abranger, probably from a substrate language,[1] maybe related to Latin branca (“paw”); in that case, ultimately from Celtic.
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
abranguer (first-person singular present abrango, first-person singular preterite abranguín, past participle abranguido)
- to pick, reach, attain
- 1853, Camilo Álvarez de Castro, [Carta a Rosalía de Castro]:
- vendo aí tantos homes de testa, capaces d'abranguer moito e ben, que puderan facer esculcas e recoller as cantigas i os contos de cada eido
- seeing so many intelligent, capable men who could attain a lot ably, who could make enquiries and recollect the songs and the tales of every place [of Galicia]
- vendo aí tantos homes de testa, capaces d'abranguer moito e ben, que puderan facer esculcas e recoller as cantigas i os contos de cada eido
- 1853, Camilo Álvarez de Castro, [Carta a Rosalía de Castro]:
- to embrace, span, contain
Conjugation[edit]
Conjugation of abranguer
References[edit]
- “abranger” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006-2012.
- “abranguer” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006-2013.
- “abranguer” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.
- “abranguer” in Álvarez, Rosario (coord.): Tesouro do léxico patrimonial galego e portugués, Santiago de Compostela: Instituto da Lingua Galega.
- ^ Coromines, Joan; Pascual, José A. (1991–1997) , “abrangir”, in Diccionario crítico etimológico castellano e hispánico, Madrid: Gredos