betrouwen

Dutch

Etymology

From Middle Dutch betrouwen. Equivalent to be- +‎ trouwen, with trouwen in the now-obsolete sense “to trust, to hope”.

Pronunciation

• IPA^(key): /bəˈtrɑu̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: be‧trou‧wen
• Rhymes: -ɑu̯ən

Verb

betrouwen

1. (transitive, Southern) to trust, to rely on

Inflection

Conjugation of betrouwen (weak, prefixed)
infinitive	betrouwen
past singular	betrouwde
past participle	betrouwd
infinitive	betrouwen
gerund	betrouwen n
	present tense	past tense
1st person singular	betrouw	betrouwde
2nd person sing. (jij)	betrouwt, betrouw2	betrouwde
2nd person sing. (u)	betrouwt	betrouwde
2nd person sing. (gij)	betrouwt	betrouwde
3rd person singular	betrouwt	betrouwde
plural	betrouwen	betrouwden
subjunctive sing.1	betrouwe	betrouwde
subjunctive plur.1	betrouwen	betrouwden
imperative sing.	betrouw
imperative plur.1	betrouwt
participles	betrouwend	betrouwd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• vertrouwen

Derived terms

• betrouwbaar