blauw

Dutch

Alternative forms

• (before 1864) blaauw

Etymology

From Middle Dutch blau, from Old Dutch *blāo, from Proto-Germanic *blēwaz.

Pronunciation

• IPA^(key): /blɑu̯/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: blauw
• Rhymes: -ɑu̯

Adjective

blauw (comparative blauwer, superlative blauwst)

1. blue
2. visibly bruised, as in blauwe plek 'a bluish bruise'
3. (slang) drunk

Inflection

Declension of blauw
uninflected	blauw
inflected	blauwe
comparative	blauwer
		positive	comparative	superlative
predicative/adverbial		blauw	blauwer	het blauwst het blauwste
indefinite	m./f. sing.	blauwe	blauwere	blauwste
	n. sing.	blauw	blauwer	blauwste
	plural	blauwe	blauwere	blauwste
definite		blauwe	blauwere	blauwste
partitive		blauws	blauwers	—

Noun

blauw n (plural blauwen, diminutive blauwtje n)

1. The colour blue.
2. Police (especially in the phrase: blauw op straat (“police on the street”))

Derived terms

• (blue shades): azuurblauw, donkerblauw, grijsblauw, helblauw, hemelblauw, hemelsblauw, kobaltblauw, koningsblauw, lichtblauw, marineblauw, opaalblauw, paarsblauw, purperblauw, saffierblauw, staalblauw, violetblauw
• (animal species): blauwbok, blauwborstje, blauwkeeltje, blauwmees, blauwvoet
• (plant species): blauweregen, blauwmaanzaad n
• (bruised): blauw oog n, bont en blauw (“black and blue”)

• blauwachtig
• blauwalgen
• blauwbaard
• blauwbekken
• blauwblauw
• blauwboek
• blauwdruk
• blauwheid
• blauwhelm
• blauwsel
• blauwtje
• blauwverschuiving
• blauwverver
• blauwzuur

 

Descendants

• Afrikaans: blou
• → Indonesian: belau

See also

Colors in Dutch · kleuren (layout · text)

wit	grijs	zwart
rood; karmijnrood	oranje; bruin	geel; roomwit
groengeel/limoengroen	groen
blauwgroen/cyaan; groenblauw/petrolblauw	azuurblauw	blauw
violet; indigo	magenta; paars	roze