cumulo

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 03:26, 15 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: cúmulo and cumulò

Italian

Etymology

Borrowed from Latin cumulus. Doublet of cumolo, and possibly mucchio.

Noun

cumulo m (plural cumuli)

  1. heap, pile
  2. (meteorology) cumulus (cloud)
  3. mound

Verb

cumulo

  1. first-person singular present indicative of cumulare

Latin

Etymology

From cumulus (a heap) +‎ .

Pronunciation

Verb

cumulō (present infinitive cumulāre, perfect active cumulāvī, supine cumulātum); first conjugation

  1. I heap, pile up.
  2. I amass, accumulate.
  3. I fill by heaping, overload.
  4. (figuratively) I make complete.

Conjugation

   Conjugation of cumulō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present cumulō cumulās cumulat cumulāmus cumulātis cumulant
imperfect cumulābam cumulābās cumulābat cumulābāmus cumulābātis cumulābant
future cumulābō cumulābis cumulābit cumulābimus cumulābitis cumulābunt
perfect cumulāvī cumulāvistī,
cumulāstī1
cumulāvit,
cumulāt1
cumulāvimus,
cumulāmus1
cumulāvistis,
cumulāstis1
cumulāvērunt,
cumulāvēre,
cumulārunt1
pluperfect cumulāveram,
cumulāram1
cumulāverās,
cumulārās1
cumulāverat,
cumulārat1
cumulāverāmus,
cumulārāmus1
cumulāverātis,
cumulārātis1
cumulāverant,
cumulārant1
future perfect cumulāverō,
cumulārō1
cumulāveris,
cumulāris1
cumulāverit,
cumulārit1
cumulāverimus,
cumulārimus1
cumulāveritis,
cumulāritis1
cumulāverint,
cumulārint1
passive present cumulor cumulāris,
cumulāre
cumulātur cumulāmur cumulāminī cumulantur
imperfect cumulābar cumulābāris,
cumulābāre
cumulābātur cumulābāmur cumulābāminī cumulābantur
future cumulābor cumulāberis,
cumulābere
cumulābitur cumulābimur cumulābiminī cumulābuntur
perfect cumulātus + present active indicative of sum
pluperfect cumulātus + imperfect active indicative of sum
future perfect cumulātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present cumulem cumulēs cumulet cumulēmus cumulētis cumulent
imperfect cumulārem cumulārēs cumulāret cumulārēmus cumulārētis cumulārent
perfect cumulāverim,
cumulārim1
cumulāverīs,
cumulārīs1
cumulāverit,
cumulārit1
cumulāverīmus,
cumulārīmus1
cumulāverītis,
cumulārītis1
cumulāverint,
cumulārint1
pluperfect cumulāvissem,
cumulāssem1
cumulāvissēs,
cumulāssēs1
cumulāvisset,
cumulāsset1
cumulāvissēmus,
cumulāssēmus1
cumulāvissētis,
cumulāssētis1
cumulāvissent,
cumulāssent1
passive present cumuler cumulēris,
cumulēre
cumulētur cumulēmur cumulēminī cumulentur
imperfect cumulārer cumulārēris,
cumulārēre
cumulārētur cumulārēmur cumulārēminī cumulārentur
perfect cumulātus + present active subjunctive of sum
pluperfect cumulātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present cumulā cumulāte
future cumulātō cumulātō cumulātōte cumulantō
passive present cumulāre cumulāminī
future cumulātor cumulātor cumulantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives cumulāre cumulāvisse,
cumulāsse1
cumulātūrum esse cumulārī cumulātum esse cumulātum īrī
participles cumulāns cumulātūrus cumulātus cumulandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
cumulandī cumulandō cumulandum cumulandō cumulātum cumulātū

1At least one rare poetic syncopated perfect form is attested.

Derived terms

Descendants

  • Asturian: combrar
  • English: cumulate (borrowing)
  • French: combler, cumuler (borrowing)

Template:mid2

References

  • cumulo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • cumulo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • cumulo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • his crowning happiness is produced by a thing; the culminating point of his felicity is..: aliquid felicitatem magno cumulo auget
    • to (richly) recompense a kindness or service: beneficium remunerari or reddere (cumulate)
    • to overwhelm with eulogy: omni laude cumulare aliquem
    • to heap crime on crime: scelus scelere cumulare (Catil. 1. 6. 14)

Portuguese

Verb

cumulo

  1. first-person singular present indicative of cumular

Spanish

Verb

cumulo

  1. First-person singular (yo) present indicative form of cumular.