hafa

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Ofkosinn (talk | contribs) as of 13:46, 9 January 2020.
Jump to navigation Jump to search

Chamorro

Etymology

Compare Indonesian apa, Hawaiian aha.

Pronoun

hafa

  1. what

Icelandic

Pronunciation

Etymology 1

From Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną, from Proto-Indo-European *keh₂p- (“take, seize”).

Verb

hafa (weak verb, third-person singular past indicative hafði, supine haft)

  1. (transitive, governs the accusative) to haveTemplate:jump
    Ég hef ekki tíma í kvöldmat.
    I don't have time for dinner.
    María hefur áhuga á stjórnmálum.
    Maria is interested in politics.
  2. (transitive, governs the accusative) to hold, to haveTemplate:jump
  3. (transitive, governs the accusative) to keepTemplate:jump
  4. (transitive, governs the accusative) to feelTemplate:jump
    Hvernig hefurðu það? - Ég hef það fínt.
    How are you doing? - I'm fine.
Usage notes
Conjugation
hafa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hafa
supine
(sagnbót) 		haft
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hafandi
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hef / hefi við höfum present
(nútíð) 		ég hafi við höfum
þú hefur / hefir þið hafið þú hafir þið hafið
hann, hún, það hefur / hefir þeir, þær, þau hafa hann, hún, það hafi þeir, þær, þau hafi
past
(þátíð) 		ég hafði við höfðum past
(þátíð) 		ég hefði við hefðum
þú hafðir þið höfðuð þú hefðir þið hefðuð
hann, hún, það hafði þeir, þær, þau höfðu hann, hún, það hefði þeir, þær, þau hefðu
imperative
(boðháttur) 		haf (þú) hafið (þið)
Forms with appended personal pronoun
hafðu hafiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hafast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur) 		að hafast
supine
(sagnbót) 		hafst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar) 		hafandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur) 		subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð) 		ég hefst við höfumst present
(nútíð) 		ég hafist við höfumst
þú hefst þið hafist þú hafist þið hafist
hann, hún, það hefst þeir, þær, þau hafast hann, hún, það hafist þeir, þær, þau hafist
past
(þátíð) 		ég hafðist við höfðumst past
(þátíð) 		ég hefðist við hefðumst
þú hafðist þið höfðust þú hefðist þið hefðust
hann, hún, það hafðist þeir, þær, þau höfðust hann, hún, það hefðist þeir, þær, þau hefðust
imperative
(boðháttur) 		hafst (þú) hafist (þið)
Forms with appended personal pronoun
hafstu hafisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
hafður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hafður höfð haft hafðir hafðar höfð
accusative
(þolfall) 		hafðan hafða haft hafða hafðar höfð
dative
(þágufall) 		höfðum hafðri höfðu höfðum höfðum höfðum
genitive
(eignarfall) 		hafðs hafðrar hafðs hafðra hafðra hafðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn) 		masculine
(karlkyn) 		feminine
(kvenkyn) 		neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall) 		hafði hafða hafða höfðu höfðu höfðu
accusative
(þolfall) 		hafða höfðu hafða höfðu höfðu höfðu
dative
(þágufall) 		hafða höfðu hafða höfðu höfðu höfðu
genitive
(eignarfall) 		hafða höfðu hafða höfðu höfðu höfðu

Note: The forms hefi — hefir — hefir are fairly rare, but acceptable.

Synonyms
Derived terms
terms derived from hafa

Template:rel-mid

Etymology 2

See haf.

Noun

Template:is-noun form n

  1. indefinite genitive plural of haf

Old Danish

Alternative forms

Etymology

From Old Norse hafa, from Proto-Germanic *habjaną.

Pronunciation

Verb

hafa (third-person singular present indicative hafir, third-person singular past indicative hafþi)

  1. (Scania) to have
    • c. 1210 "Far þæn man", Scanian Law, chapter 6.
      Far þæn man kunæ ær børn hafir ok […]
      If the man finds a wife, who has children, and […]

Descendants

  • Danish: have

Old English

Verb

hafa

  1. singular imperative of habban

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *habjaną (“to have, hold”), ultimately from Proto-Indo-European *keh₂p- (“to take, seize”). Cognate with Old English habban, hafian, Old Frisian hebba, Old Saxon hebbian, Old High German habēn, Gothic 𐌷𐌰𐌱𐌰𐌽 (haban).

Pronunciation

[hɑ.vɑ̃ ~ hɑ.vɑ]

Verb

hafa (singular past indicative hafði, plural past indicative hǫfðu, past participle hafðr)

  1. to have
  2. to hold, keep, retain
  3. to bring, carry

Conjugation

Conjugation of hafa — active (weak class 3)
infinitive hafa
present participle hafandi
past participle hafr
indicative present past
1st-person singular hefi hafða
2nd-person singular hefir hafðir
3rd-person singular hefir hafði
1st-person plural hǫfum hǫfðum
2nd-person plural hafið hǫfðuð
3rd-person plural hafa hǫfðu
subjunctive present past
1st-person singular hafa hefða
2nd-person singular hafir hefðir
3rd-person singular hafi hefði
1st-person plural hafim hefðim
2nd-person plural hafið hefðið
3rd-person plural hafi hefði
imperative present
2nd-person singular haf
1st-person plural hǫfum
2nd-person plural hafið
Conjugation of hafa — mediopassive (weak class 3)
infinitive hafask
present participle hafandisk
past participle hafzk
indicative present past
1st-person singular hǫfumk hǫfðumk
2nd-person singular hefsk hafðisk
3rd-person singular hefsk hafðisk
1st-person plural hǫfumsk hǫfðumsk
2nd-person plural hafizk hǫfðuzk
3rd-person plural hafask hǫfðusk
subjunctive present past
1st-person singular hafumk hefðumk
2nd-person singular hafisk hefðisk
3rd-person singular hafisk hefðisk
1st-person plural hafimsk hefðimsk
2nd-person plural hafizk hefðizk
3rd-person plural hafisk hefðisk
imperative present
2nd-person singular hafsk
1st-person plural hǫfumsk
2nd-person plural hafizk

Descendants

References

  • “hafa”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=hafa&oldid=58324705"