sekta

See also: sektā and sektą

Azerbaijani

Etymology

From Russian се́кта (sékta).

Pronunciation

• Audio:

  (file)

Noun

sekta (definite accusative sektanı, plural sektalar)

1. cult (a group, sect or movement following an unorthodox religious or philosophical system of beliefs)

   Synonym: təriqət

Declension

Declension of sekta

	singular	plural
nominative	sekta	sektalar
definite accusative	sektanı	sektaları
dative	sektaya	sektalara
locative	sektada	sektalarda
ablative	sektadan	sektalardan
definite genitive	sektanın	sektaların

Possessive forms of sekta

	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	sektam	sektalarım
sənin (“your”)	sektan	sektaların
onun (“his/her/its”)	sektası	sektaları
bizim (“our”)	sektamız	sektalarımız
sizin (“your”)	sektanız	sektalarınız
onların (“their”)	sektası or sektaları	sektaları
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	sektamı	sektalarımı
sənin (“your”)	sektanı	sektalarını
onun (“his/her/its”)	sektasını	sektalarını
bizim (“our”)	sektamızı	sektalarımızı
sizin (“your”)	sektanızı	sektalarınızı
onların (“their”)	sektasını or sektalarını	sektalarını
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	sektama	sektalarıma
sənin (“your”)	sektana	sektalarına
onun (“his/her/its”)	sektasına	sektalarına
bizim (“our”)	sektamıza	sektalarımıza
sizin (“your”)	sektanıza	sektalarınıza
onların (“their”)	sektasına or sektalarına	sektalarına
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	sektamda	sektalarımda
sənin (“your”)	sektanda	sektalarında
onun (“his/her/its”)	sektasında	sektalarında
bizim (“our”)	sektamızda	sektalarımızda
sizin (“your”)	sektanızda	sektalarınızda
onların (“their”)	sektasında or sektalarında	sektalarında
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	sektamdan	sektalarımdan
sənin (“your”)	sektandan	sektalarından
onun (“his/her/its”)	sektasından	sektalarından
bizim (“our”)	sektamızdan	sektalarımızdan
sizin (“your”)	sektanızdan	sektalarınızdan
onların (“their”)	sektasından or sektalarından	sektalarından
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	sektamın	sektalarımın
sənin (“your”)	sektanın	sektalarının
onun (“his/her/its”)	sektasının	sektalarının
bizim (“our”)	sektamızın	sektalarımızın
sizin (“your”)	sektanızın	sektalarınızın
onların (“their”)	sektasının or sektalarının	sektalarının

Further reading

• “sekta” in Obastan.com.

Crimean Tatar

Etymology

Latin secta religious followers, secta, from Latin secta following, from sequi follow.

Noun

sekta

1. Sect.

Declension

Declension of sekta

nominative	sekta
genitive	sektanıñ
dative	sektağa
accusative	sektanı
locative	sektada
ablative	sektadan

References

• Mirjejev, V. A., Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎^[2], Simferopol: Dolya, →ISBN

Czech

Etymology

Inherited from Old Czech sekta, from Latin secta.

Pronunciation

• IPA^(key): [ˈsɛkta]

Noun

sekta f

1. sect, cult

Declension

Declension of sekta (hard feminine)

	singular	plural
nominative	sekta	sekty
genitive	sekty	sekt
dative	sektě	sektám
accusative	sektu	sekty
vocative	sekto	sekty
locative	sektě	sektách
instrumental	sektou	sektami

Derived terms

• sektář
• sektářský

Related terms

• sekce

Further reading

• “sekta”, in Příruční slovník jazyka českého (in Czech), 1935–1957
• “sekta”, in Slovník spisovného jazyka českého (in Czech), 1960–1971, 1989
• “sekta”, in Internetová jazyková příručka (in Czech), 2008–2025

Faroese

Verb

sekta (third person singular past indicative sektaði, third person plural past indicative sektað, supine sektað)

1. to punish

Conjugation

Conjugation of sekta (group v-30)

infinitive	sekta
supine	sektað
	present	past
first singular	sekti	sektaði
second singular	sektar	sektaði
third singular	sektar	sektaði
plural	sekta	sektaðu
participle (a6)1	sektandi	sektaður
	imperative
singular	sekta!
plural	sektið!

¹Only the past participle being declined.

Related terms

• sekt (penalty)
• sekur (guilty)

Icelandic

Etymology

From sekt.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛxta/
• Rhymes: -ɛxta

Verb

sekta (weak verb, third-person singular past indicative sektaði, supine sektað)

1. to fine (impose a fine on)

Conjugation

sekta – active voice (germynd)

infinitive nafnháttur		að sekta
supine sagnbót		sektað
present participle lýsingarháttur nútíðar		sektandi
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sekta	sektaði		sekti	sektaði
	þú	sektar	sektaðir		sektir	sektaðir
	hann, hún, það	sektar	sektaði		sekti	sektaði
plural	við	sektum	sektuðum		sektum	sektuðum
	þið	sektið	sektuðuð		sektið	sektuðuð
	þeir, þær, þau	sekta	sektuðu		sekti	sektuðu
		imperative boðháttur
singular	þú	sekta (þú), sektaðu
plural	þið	sektið (þið), sektiði1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sektast – mediopassive voice (miðmynd)

infinitive nafnháttur		að sektast
supine sagnbót		sektast
present participle lýsingarháttur nútíðar		sektandist (rare; see appendix)
		indicative framsöguháttur			subjunctive viðtengingarháttur
		present nútíð	past þátíð		present nútíð	past þátíð
singular	ég	sektast	sektaðist		sektist	sektaðist
	þú	sektast	sektaðist		sektist	sektaðist
	hann, hún, það	sektast	sektaðist		sektist	sektaðist
plural	við	sektumst	sektuðumst		sektumst	sektuðumst
	þið	sektist	sektuðust		sektist	sektuðust
	þeir, þær, þau	sektast	sektuðust		sektist	sektuðust
		imperative boðháttur
singular	þú	sektast (þú), sektastu
plural	þið	sektist (þið), sektisti1

¹ Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sektaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sektaður	sektuð	sektað	sektaðir	sektaðar	sektuð
accusative (þolfall)	sektaðan	sektaða	sektað	sektaða	sektaðar	sektuð
dative (þágufall)	sektuðum	sektaðri	sektuðu	sektuðum	sektuðum	sektuðum
genitive (eignarfall)	sektaðs	sektaðrar	sektaðs	sektaðra	sektaðra	sektaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)			plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sektaði	sektaða	sektaða	sektuðu	sektuðu	sektuðu
accusative (þolfall)	sektaða	sektuðu	sektaða	sektuðu	sektuðu	sektuðu
dative (þágufall)	sektaða	sektuðu	sektaða	sektuðu	sektuðu	sektuðu
genitive (eignarfall)	sektaða	sektuðu	sektaða	sektuðu	sektuðu	sektuðu

Further reading

• “sekta” in the Dictionary of Modern Icelandic (in Icelandic) and ISLEX (in the Nordic languages)

Malay

Alternative forms

• sekte (Indonesian)

Etymology

From English sect, from Middle English secte, from Old French secte (“a sect in philosophy or religion”), from Late Latin secta (“a sect in philosophy or religion, a school, party, faction, class, gild, band, particularly a heretical doctrine or sect, etc.”), possibly, from Latin sequi (“to follow”). Alternatively linked to sectus (“cut off, divided”), past participle of secō.

Pronunciation

• (Johor) IPA^(key): /ˈsektə/ [ˈseʔ.t̪ə]

• (Penang, Baku) IPA^(key): /ˈsekta/ [ˈseʔ.t̪a]
• Rhymes: -ta, -a
• Hyphenation: sek‧ta

Noun

sekta (Jawi spelling سيکتا, plural sekta-sekta)

1. (religion) sect

   Synonym: taifah

Further reading

• “sekta” in Pusat Rujukan Persuratan Melayu | Malay Literary Reference Centre, Kuala Lumpur: Dewan Bahasa dan Pustaka, 2017.

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• sekten

Noun

sekta m or f

1. definite feminine singular of sekt

Norwegian Nynorsk

Noun

sekta f

1. definite singular of sekt

Old Czech

Etymology

Borrowed from Latin secta.

Pronunciation

• IPA^(key): (13^th CE) /ˈsɛkta/
• IPA^(key): (15^th CE) /ˈsɛkta/

Noun

sekta f

1. sect

   Synonym: rota

Declension

Declension of sekta (hard a-stem)

	singular	dual	plural
nominative	sekta	sektě	sekty
genitive	sekty	sektú	sekt
dative	sektě	sektama	sektám
accusative	sektu	sektě	sekty
vocative	sekto	sektě	sekty
locative	sektě	sektú	sektách
instrumental	sektú	sektama	sektami

This table shows the most common forms around the 13th century.
See also Appendix:Old Czech nouns and Appendix:Old Czech pronunciation.

Descendants

• Czech: sekta

Further reading

• Jan Gebauer (1903–1916) “sekta”, in Slovník staročeský (in Czech), Prague: Česká grafická společnost "unie", Česká akademie císaře Františka Josefa pro vědy, slovesnost a umění

Polish

Etymology

Learned borrowing from Latin secta.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɛk.ta/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛkta
• Syllabification: sek‧ta

Noun

sekta f

1. (derogatory, religion) cult, sect

   Synonym: kult

Declension

Declension of sekta

	singular	plural
nominative	sekta	sekty
genitive	sekty	sekt
dative	sekcie	sektom
accusative	sektę	sekty
instrumental	sektą	sektami
locative	sekcie	sektach
vocative	sekto	sekty

Further reading

• sekta in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• sekta in Polish dictionaries at PWN

Serbo-Croatian

Pronunciation

• IPA^(key): /sêkta/
• Hyphenation: sek‧ta

Noun

sȅkta f (Cyrillic spelling се̏кта)

1. sect

Declension

Declension of sekta

	singular	plural
nominative	sȅkta	sekte
genitive	sekte	sȇktā / sȇktī
dative	sekti	sektama
accusative	sektu	sekte
vocative	sekto	sekte
locative	sekti	sektama
instrumental	sektom	sektama

Swahili

Etymology

Borrowed from English sector.

Pronunciation

• Audio (Kenya):

  (file)

Noun

sekta class IX (plural sekta class X)

1. sector (section, esp. in industry)

Tagalog

Etymology

From Spanish secta.

Pronunciation

• (Standard Tagalog) IPA^(key): /ˈsekta/ [ˈsɛk.t̪ɐ]
• Rhymes: -ekta
• Syllabification: sek‧ta

Noun

sekta (Baybayin spelling ᜐᜒᜃ᜔ᜆ)

1. (religion) sect

Tok Pisin

Etymology

From English sector.

Noun

sekta

1. sector