sinna

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪnːa/
• Rhymes: -ɪnːa

Verb

sinna (weak verb, third-person singular past indicative sinnti, supine sinnt)

1. (transitive, with dative) to attend to
2. (transitive, with dative) to care for, to mind

Conjugation

sinna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að sinna
supine (sagnbót)		sinnt
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sinnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sinni	við sinnum	present (nútíð)	ég sinni	við sinnum
	þú sinnir	þið sinnið		þú sinnir	þið sinnið
	hann, hún, það sinnir	þeir, þær, þau sinna		hann, hún, það sinni	þeir, þær, þau sinni
past (þátíð)	ég sinnti	við sinntum	past (þátíð)	ég sinnti	við sinntum
	þú sinntir	þið sinntuð		þú sinntir	þið sinntuð
	hann, hún, það sinnti	þeir, þær, þau sinntu		hann, hún, það sinnti	þeir, þær, þau sinntu
imperative (boðháttur)	sinn (þú)	sinnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sinntu	sinniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sinnast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að sinnast
supine (sagnbót)		sinnst
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		sinnandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég sinnist	við sinnumst	present (nútíð)	ég sinnist	við sinnumst
	þú sinnist	þið sinnist		þú sinnist	þið sinnist
	hann, hún, það sinnist	þeir, þær, þau sinnast		hann, hún, það sinnist	þeir, þær, þau sinnist
past (þátíð)	ég sinntist	við sinntumst	past (þátíð)	ég sinntist	við sinntumst
	þú sinntist	þið sinntust		þú sinntist	þið sinntust
	hann, hún, það sinntist	þeir, þær, þau sinntust		hann, hún, það sinntist	þeir, þær, þau sinntust
imperative (boðháttur)	sinnst (þú)	sinnist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	sinnstu	sinnisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

sinntur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sinntur	sinnt	sinnt		sinntir	sinntar	sinnt
accusative (þolfall)	sinntan	sinnta	sinnt		sinnta	sinntar	sinnt
dative (þágufall)	sinntum	sinntri	sinntu		sinntum	sinntum	sinntum
genitive (eignarfall)	sinnts	sinntrar	sinnts		sinntra	sinntra	sinntra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	sinnti	sinnta	sinnta		sinntu	sinntu	sinntu
accusative (þolfall)	sinnta	sinntu	sinnta		sinntu	sinntu	sinntu
dative (þágufall)	sinnta	sinntu	sinnta		sinntu	sinntu	sinntu
genitive (eignarfall)	sinnta	sinntu	sinnta		sinntu	sinntu	sinntu

Noun

sinna f (genitive singular sinnu, no plural)

1. interest, attention

Declension

declension of sinna

f-w1	singular
	indefinite	definite
nominative	sinna	sinnan
accusative	sinnu	sinnuna
dative	sinnu	sinnunni
genitive	sinnu	sinnunnar

---

Maltese

Etymology

From Arabic سِنّ‏ (sinn), from Proto-Semitic *šinn-.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsɪnːɐ/

Noun

sinna f (plural snien)

1. tooth

---

Norwegian

Noun

sinna

1. Definite plural of sinn

---

Veps

Adverb

sinna

1. to there, thither, that way

References

• Zajceva, N. G.; Mullonen, M. I. (2007), “туда”, in Uz’ venä-vepsläine vajehnik / Novyj russko-vepsskij slovarʹ [New Russian–Veps Dictionary], Petrozavodsk: Periodika