studeren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch studeren, from Latin studeō.

Pronunciation

• IPA^(key): /styˈdeːrə(n)/

• audio:

  (file)

• Hyphenation: stu‧de‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

studeren

1. (intransitive) to study (to take part in organized education)
2. (transitive) to study, to major in

Inflection

Conjugation of studeren (weak)
infinitive	studeren
past singular	studeerde
past participle	gestudeerd
infinitive	studeren
gerund	studeren n
	present tense	past tense
1st person singular	studeer	studeerde
2nd person sing. (jij)	studeert	studeerde
2nd person sing. (u)	studeert	studeerde
2nd person sing. (gij)	studeert	studeerde
3rd person singular	studeert	studeerde
plural	studeren	studeerden
subjunctive sing.1	studere	studeerde
subjunctive plur.1	studeren	studeerden
imperative sing.	studeer
imperative plur.1	studeert
participles	studerend	gestudeerd
1) Archaic.

Synonyms

• leren

Derived terms

• afstuderen
• bestuderen
• studeerkamer

Descendants

• Afrikaans: studeer

Anagrams

• sturende