verja

Faroese

Verb

verja (third person singular past indicative vardi, third person plural past indicative vardu, supine vart)

1. to defend
2. to protect

Conjugation

Conjugation of verja (group v-17)
infinitive	verja
supine	vart
participle (a7)1	verjandi	vardur
	present	past
first singular	verji	vardi
second singular	verjir	vardi
third singular	verjir	vardi
plural	verja	vardu
	imperative
singular	verj!
plural	verjið!
1Only the past participle being declined.

Related terms

• verji (guardian, defender)

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvɛrja/

  Rhymes: -ɛrja

Etymology 1

From Old Norse verja, from Proto-Germanic *warjaną.

Verb

verja (weak verb, third-person singular past indicative varði, supine varið)

1. (transitive, with accusative) to defend, guard, protect
2. (law, transitive, with accusative) to defend (represent [a defendant] in a court of law)
3. (ditransitive, with accusative and dative) to protect (something [acc.]) against (something [dat.])
4. (transitive, with dative) to prevent
5. (ditransitive, with dative and accusative) to prevent (someone, something [dat.]) from entering, taking (something [acc.])
6. (transitive, with accusative) to cover with a protective layer or coating (e.g. corrugated iron or a coat of paint)
7. (transitive, with dative) to make use of, to spend (time)

Conjugation

verja — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að verja
supine (sagnbót)		varið
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		verjandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég ver	við verjum	present (nútíð)	ég verji	við verjum
	þú verð	þið verjið		þú verjir	þið verjið
	hann, hún, það ver	þeir, þær, þau verja		hann, hún, það verji	þeir, þær, þau verji
past (þátíð)	ég varði	við vörðum	past (þátíð)	ég verði	við verðum
	þú varðir	þið vörðuð		þú verðir	þið verðuð
	hann, hún, það varði	þeir, þær, þau vörðu		hann, hún, það verði	þeir, þær, þau verðu
imperative (boðháttur)	ver (þú)	verjið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	verðu	verjiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

verjast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að verjast
supine (sagnbót)		varist
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		verjandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég verst	við verjumst	present (nútíð)	ég verjist	við verjumst
	þú verst	þið verjist		þú verjist	þið verjist
	hann, hún, það verst	þeir, þær, þau verjast		hann, hún, það verjist	þeir, þær, þau verjist
past (þátíð)	ég varðist	við vörðumst	past (þátíð)	ég verðist	við verðumst
	þú varðist	þið vörðust		þú verðist	þið verðust
	hann, hún, það varðist	þeir, þær, þau vörðust		hann, hún, það verðist	þeir, þær, þau verðust
imperative (boðháttur)	verst (þú)	verist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	verstu	veristi *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

varinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	varinn	varin	varið		varðir	varðar	varin
accusative (þolfall)	varinn	varða	varið		varða	varðar	varin
dative (þágufall)	vörðum	varinni	vörðu		vörðum	vörðum	vörðum
genitive (eignarfall)	varins	varinnar	varins		varinna	varinna	varinna
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	varði	varða	varða		vörðu	vörðu	vörðu
accusative (þolfall)	varða	vörðu	varða		vörðu	vörðu	vörðu
dative (þágufall)	varða	vörðu	varða		vörðu	vörðu	vörðu
genitive (eignarfall)	varða	vörðu	varða		vörðu	vörðu	vörðu

Synonyms

• (to protect): vernda, hlífa

Etymology 2

From Old Norse verja, from Proto-Germanic *warjǭ.

Noun

verja f (genitive singular verju, nominative plural verjur)

1. armour, protection
2. contraceptive device, especially referring to a condom

Synonyms

• (armour): hlíf
• (condom): smokkur

---

Norwegian Nynorsk

Etymology 1

From Old Norse verja.

Alternative forms

• verje (e infinitive)

Verb

verja (present tense verjar, past tense verja, past participle verja, passive infinitive verjast, present participle verjande, imperative verja/verj)
verja (present tense ver, past tense varde, past participle vart, passive infinitive verjast, present participle verjande, imperative ver)

1. to defend, protect

   Kven skal verja oss no?

   Who is going to protect us now?

Etymology 2

Noun

verja f

1. (deprecated template usage) definite singular of verje

References

• “verja” in The Nynorsk Dictionary.

---

Spanish

Etymology

From French verge (“rod”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈbeɾxa/ [ˈbeɾ.xa]

Noun

verja f (plural verjas)

1. gate, railing (usually an iron gate with balusters)
2. fence (often made of trellis)

   Synonyms: cerca, valla

Further reading

• “verja”, in Diccionario de la lengua española, Vigésima tercera edición, Real Academia Española, 2014