zwaaien

Dutch

Etymology

(This etymology is missing or incomplete. Please add to it, or discuss it at the Etymology scriptorium.)

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈzʋaːi̯.ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: zwaai‧en
• Rhymes: -aːi̯ən

Verb

zwaaien

1. (intransitive, transitive) to sway, to wave
2. (transitive) to brandish

Inflection

Conjugation of zwaaien (weak)
infinitive	zwaaien
past singular	zwaaide
past participle	gezwaaid
infinitive	zwaaien
gerund	zwaaien n
	present tense	past tense
1st person singular	zwaai	zwaaide
2nd person sing. (jij)	zwaait	zwaaide
2nd person sing. (u)	zwaait	zwaaide
2nd person sing. (gij)	zwaait	zwaaide
3rd person singular	zwaait	zwaaide
plural	zwaaien	zwaaiden
subjunctive sing.1	zwaaie	zwaaide
subjunctive plur.1	zwaaien	zwaaiden
imperative sing.	zwaai
imperative plur.1	zwaait
participles	zwaaiend	gezwaaid
1) Archaic.

Derived terms

• zwaailicht