adiuto
See also: Adiuto
Latin
Etymology
From adiuvō (“help, assist”) + -tō.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): /adˈi̯uː.toː/, [äd̪ˈi̯uːt̪oː]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): /adˈju.to/, [äd̪ˈjuːt̪o]
Verb
adiūtō (present infinitive adiūtāre, perfect active adiūtāvī, supine adiūtātum); first conjugation
Conjugation
Derived terms
Descendants
- Aragonese: aduyar
- Aromanian: agiut, agiutari
- Asturian: ayudar, aidar, axudar, audar
- Catalan: ajudar, aidar
- Corsican: aiutà
- ⇒ English: adjutant
- Old Francoprovençal: ajuar
- Franco-Provençal: ajuar
- Old French: aidier
- Friulian: judâ
- Galician: axudar
- Italian: aiutare
- → Franco-Provençal: ajutar
- Neapolitan: ajutà
- Occitan: ajudar, aidar
- Old Galician-Portuguese: ajudar
- Portuguese: ajudar
- Romanian: ajuta, ajutare
- Romansch: gidar, güdar, güder
- Sardinian: agiadai, agiuare, agiudai, agiudare
- Sicilian: ajutari, aiutari
- Spanish: ayudar
- Venetian: jutar, giutar, aidar, ajutar, agiutar
Participle
(deprecated template usage) adiūtō
References
- “adiuto”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers