adiuto
Jump to navigation
Jump to search
See also: Adiuto
Latin[edit]
Etymology[edit]
From adiuvō (“help, assist”) + -tō.
Pronunciation[edit]
- (Classical) IPA(key): /adˈjuː.toː/, [ad̪ˈjuː.t̪oː]
- (Ecclesiastical) IPA(key): /adˈju.to/, [ad̪ˈjuː.t̪ɔ]
Verb[edit]
adiūtō (present infinitive adiūtāre, perfect active adiūtāvī, supine adiūtātum); first conjugation
Conjugation[edit]
Synonyms[edit]
Derived terms[edit]
Descendants[edit]
- Aragonese: aduyar
- Aromanian: agiut, agiutari
- Asturian: ayudar, aidar, axudar, audar
- Catalan: ajudar, aidar
- Corsican: aiutà
- English: adjutant, aid
- Old Francoprovençal: ajuar
- Franco-Provençal: ajuar
- Old French: aidier
- Friulian: judâ
- Galician: axudar
- Italian: aiutare
- → Franco-Provençal: ajutar
- Mozarabic:
- Neapolitan: ajutà
- Occitan: ajudar, aidar
- Old Portuguese: ajudar
- Portuguese: ajudar
- Romanian: ajuta, ajutare
- Romansch: gidar, güdar, güder
- Sardinian: agiadai, agiuare, agiudai, agiudare
- Sicilian: ajutari, aiutari
- Spanish: ayudar
- Venetian: jutar, giutar, aidar, ajutar, agiutar
Participle[edit]
adiūtō
- dative masculine singular of adiūtus
- dative neuter singular of adiūtus
- ablative masculine singular of adiūtus
- ablative neuter singular of adiūtus
References[edit]
- adiuto in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers