aanhouden

Dutch

Etymology

From Middle Dutch aenhouden. Equivalent to aan +‎ houden.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈaːnɦɑu̯də(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: aan‧hou‧den

Verb

aanhouden

1. (transitive) to arrest
2. (transitive) to hail (a cab); to stop (someone in order to ask a question)
3. (transitive) to keep up, to keep on

   Voor een normale gloeilamp wordt als beste compromis een temperatuur van ca. 2500 graden Celsius aangehouden.

   For a normal lightbulb, as the best compromise a temperature of ca. 2500 degrees Celsius is kept up.

4. (intransitive) to be ongoing, to persist
5. (transitive) to keep on, to continue wearing (clothing)
6. (transitive) to maintain in employment, to keep hired

Inflection

Conjugation of aanhouden (strong class 7, slightly irregular, separable)
infinitive	aanhouden
past singular	hield aan
past participle	aangehouden
infinitive	aanhouden
gerund	aanhouden n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	hou aan, houd aan	hield aan	aanhou, aanhoud	aanhield
2nd person sing. (jij)	houdt aan, hou aan2, houd aan2	hield aan	aanhoudt	aanhield
2nd person sing. (u)	houdt aan	hield aan	aanhoudt	aanhield
2nd person sing. (gij)	houdt aan	hieldt aan	aanhoudt	aanhieldt
3rd person singular	houdt aan	hield aan	aanhoudt	aanhield
plural	houden aan	hielden aan	aanhouden	aanhielden
subjunctive sing.1	houde aan	hielde aan	aanhoude	aanhielde
subjunctive plur.1	houden aan	hielden aan	aanhouden	aanhielden
imperative sing.	hou aan, houd aan
imperative plur.1	houdt aan
participles	aanhoudend	aangehouden
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (arrest): arresteren, oppakken

Anagrams

• houden aan