afzien

Dutch

Etymology

From af +‎ zien.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈɑfsin/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: af‧zien

Verb

afzien

1. (intransitive) to give up, to relinquish [with van]
2. (intransitive) to suffer, to endure something to the end despite a lack of enthusiasm
3. (intransitive) to cheat, to crib

Conjugation

Conjugation of afzien (strong class 5, irregular, separable)
infinitive	afzien
past singular	zag af
past participle	afgezien
infinitive	afzien
gerund	afzien n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zie af	zag af	afzie	afzag
2nd person sing. (jij)	ziet af, zie af2	zag af	afziet	afzag
2nd person sing. (u)	ziet af	zag af	afziet	afzag
2nd person sing. (gij)	ziet af	zaagt af	afziet	afzaagt
3rd person singular	ziet af	zag af	afziet	afzag
plural	zien af	zagen af	afzien	afzagen
subjunctive sing.1	zie af	zage af	afzie	afzage
subjunctive plur.1	zien af	zagen af	afzien	afzagen
imperative sing.	zie af
imperative plur.1	ziet af
participles	afziend	afgezien
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

• (suffer): lijden
• (cheat, crib): spieken, afkijken

Anagrams

• zien af