arbitro

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 14:31, 14 October 2019.
Jump to navigation Jump to search
See also: arbitró, árbitro, and arbitrò

Ido

Noun

arbitro (plural arbitri)

  1. arbitration

Italian

Pronunciation

Noun

arbitro m (plural arbitri)

  1. (sports) referee, umpire
  2. arbitrator

Verb

arbitro

  1. first-person singular present indicative of arbitrare

Anagrams


Latin

Pronunciation

Etymology 1

From arbiter +‎ .

Verb

arbitrō (present infinitive arbitrāre, perfect active arbitrāvī, supine arbitrātum); first conjugation

  1. I judge
  2. I consider
Conjugation
   Conjugation of arbitrō (first conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present arbitrō arbitrās arbitrat arbitrāmus arbitrātis arbitrant
imperfect arbitrābam arbitrābās arbitrābat arbitrābāmus arbitrābātis arbitrābant
future arbitrābō arbitrābis arbitrābit arbitrābimus arbitrābitis arbitrābunt
perfect arbitrāvī arbitrāvistī arbitrāvit arbitrāvimus arbitrāvistis arbitrāvērunt,
arbitrāvēre
pluperfect arbitrāveram arbitrāverās arbitrāverat arbitrāverāmus arbitrāverātis arbitrāverant
future perfect arbitrāverō arbitrāveris arbitrāverit arbitrāverimus arbitrāveritis arbitrāverint
passive present arbitror arbitrāris,
arbitrāre
arbitrātur arbitrāmur arbitrāminī arbitrantur
imperfect arbitrābar arbitrābāris,
arbitrābāre
arbitrābātur arbitrābāmur arbitrābāminī arbitrābantur
future arbitrābor arbitrāberis,
arbitrābere
arbitrābitur arbitrābimur arbitrābiminī arbitrābuntur
perfect arbitrātus + present active indicative of sum
pluperfect arbitrātus + imperfect active indicative of sum
future perfect arbitrātus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present arbitrem arbitrēs arbitret arbitrēmus arbitrētis arbitrent
imperfect arbitrārem arbitrārēs arbitrāret arbitrārēmus arbitrārētis arbitrārent
perfect arbitrāverim arbitrāverīs arbitrāverit arbitrāverīmus arbitrāverītis arbitrāverint
pluperfect arbitrāvissem arbitrāvissēs arbitrāvisset arbitrāvissēmus arbitrāvissētis arbitrāvissent
passive present arbitrer arbitrēris,
arbitrēre
arbitrētur arbitrēmur arbitrēminī arbitrentur
imperfect arbitrārer arbitrārēris,
arbitrārēre
arbitrārētur arbitrārēmur arbitrārēminī arbitrārentur
perfect arbitrātus + present active subjunctive of sum
pluperfect arbitrātus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present arbitrā arbitrāte
future arbitrātō arbitrātō arbitrātōte arbitrantō
passive present arbitrāre arbitrāminī
future arbitrātor arbitrātor arbitrantor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives arbitrāre arbitrāvisse arbitrātūrum esse arbitrārī arbitrātum esse arbitrātum īrī
participles arbitrāns arbitrātūrus arbitrātus arbitrandus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
arbitrandī arbitrandō arbitrandum arbitrandō arbitrātum arbitrātū
Related terms

Etymology 2

Noun

(deprecated template usage) arbitrō

  1. dative singular of arbiter
  2. ablative singular of arbiter

References

  • arbitro”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • arbitro”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • arbitro in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.

Portuguese

Verb

arbitro

  1. Template:pt-verb-form-of

Spanish

Verb

arbitro

  1. First-person singular (yo) present indicative form of arbitrar.