dichtslaan

Dutch

Etymology

Compound of dicht +‎ slaan.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈdɪxt.slaːn/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: dicht‧slaan

Verb

dichtslaan

1. (ergative) to slam shut, to be slammed shut
2. (intransitive) to lose composure or become confused so that one becomes unable to react

   Mijn hond slaat helemaal dicht, wanneer je hem in de fauteuil zet en in zijn mand gaat liggen.

   (please add an English translation of this usage example)

Inflection

Inflection of dichtslaan (strong class 6, irregular, separable)
infinitive	dichtslaan
past singular	sloeg dicht
past participle	dichtgeslagen
infinitive	dichtslaan
gerund	dichtslaan n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	sla dicht	sloeg dicht	dichtsla	dichtsloeg
2nd person sing. (jij)	slaat dicht	sloeg dicht	dichtslaat	dichtsloeg
2nd person sing. (u)	slaat dicht	sloeg dicht	dichtslaat	dichtsloeg
2nd person sing. (gij)	slaat dicht	sloegt dicht	dichtslaat	dichtsloegt
3rd person singular	slaat dicht	sloeg dicht	dichtslaat	dichtsloeg
plural	slaan dicht	sloegen dicht	dichtslaan	dichtsloegen
subjunctive sing.1	sla dicht	sloege dicht	dichtsla	dichtsloege
subjunctive plur.1	slaan dicht	sloegen dicht	dichtslaan	dichtsloegen
imperative sing.	sla dicht
imperative plur.1	slaat dicht
participles	dichtslaand	dichtgeslagen
1) Archaic.