hakim

See also: Hakim

English

Alternative forms

• hackeem (archaic)
• hakeem

Etymology

From Hindi/Urdu, from Persian حکیم (hakim), from Arabic حَكِيم (ḥakīm, “wise, learned”).

Noun

hakim (plural hakims)

1. (South Asia) A doctor, usually practicing traditional medicine.
   • 1638, Thomas Herbert, Some Yeares Travels, I:

     The second speaks of naturall Philosophy or Physick, and is studyed by the Hackeams or Physitians […]

   • 1903, GA Henty, With Kitchener in the Soudan:

     I went up to them, and they said, ‘We hear that you are a hakim, who has done great things.’

   • 1924, EM Forster, A Passage to India, Penguin 2005, p. 28:

     ‘It was his duty to report suspicious characters, and conceivably it was some disreputable hakim who had prowled up from the bazaar.’

   • 1990, Peter Hopkirk, The Great Game, Folio Society 2010, p. 116:

     The Englishman was to remain there for three weeks, this time posing as a hakeem, secretly observing and noting down everything of significance.

2. (historical) A judge or governor in Islamic India.

Anagrams

• Makhi

---

Azerbaijani

Etymology

From Arabic حَاكِم (ḥākim).

Pronunciation

• IPA^(key): [hɑːˈkim]
• Hyphenation: ha‧kim

Noun

1. (law) judge
2. (sports) referee
3. (historical) ruler

   Synonym: hökmdar

Declension

Declension of hakim
	singular	plural
nominative	hakim	hakimlər
definite accusative	hakimi	hakimləri
dative	hakimə	hakimlərə
locative	hakimdə	hakimlərdə
ablative	hakimdən	hakimlərdən
definite genitive	hakimin	hakimlərin

Possessive forms of hakim
	nominative
	singular	plural
mənim (“my”)	hakimim	hakimlərim
sənin (“your”)	hakimin	hakimlərin
onun (“his/her/its”)	hakimi	hakimləri
bizim (“our”)	hakimimiz	hakimlərimiz
sizin (“your”)	hakiminiz	hakimləriniz
onların (“their”)	hakimi or hakimləri	hakimləri
	accusative
	singular	plural
mənim (“my”)	hakimimi	hakimlərimi
sənin (“your”)	hakimini	hakimlərini
onun (“his/her/its”)	hakimini	hakimlərini
bizim (“our”)	hakimimizi	hakimlərimizi
sizin (“your”)	hakiminizi	hakimlərinizi
onların (“their”)	hakimini or hakimlərini	hakimlərini
	dative
	singular	plural
mənim (“my”)	hakimimə	hakimlərimə
sənin (“your”)	hakiminə	hakimlərinə
onun (“his/her/its”)	hakiminə	hakimlərinə
bizim (“our”)	hakimimizə	hakimlərimizə
sizin (“your”)	hakiminizə	hakimlərinizə
onların (“their”)	hakiminə or hakimlərinə	hakimlərinə
	locative
	singular	plural
mənim (“my”)	hakimimdə	hakimlərimdə
sənin (“your”)	hakimində	hakimlərində
onun (“his/her/its”)	hakimində	hakimlərində
bizim (“our”)	hakimimizdə	hakimlərimizdə
sizin (“your”)	hakiminizdə	hakimlərinizdə
onların (“their”)	hakimində or hakimlərində	hakimlərində
	ablative
	singular	plural
mənim (“my”)	hakimimdən	hakimlərimdən
sənin (“your”)	hakimindən	hakimlərindən
onun (“his/her/its”)	hakimindən	hakimlərindən
bizim (“our”)	hakimimizdən	hakimlərimizdən
sizin (“your”)	hakiminizdən	hakimlərinizdən
onların (“their”)	hakimindən or hakimlərindən	hakimlərindən
	genitive
	singular	plural
mənim (“my”)	hakimimin	hakimlərimin
sənin (“your”)	hakiminin	hakimlərinin
onun (“his/her/its”)	hakiminin	hakimlərinin
bizim (“our”)	hakimimizin	hakimlərimizin
sizin (“your”)	hakiminizin	hakimlərinizin
onların (“their”)	hakiminin or hakimlərinin	hakimlərinin

Adjective

hakim

1. ruling, reigning

   hakim partiya ― ruling party

   hakim ideologiya ― ruling ideology

Related terms

• hakimiyyət
• mühakimə
• məhkəmə

---

Indonesian

Etymology

From Malay hakim, from Arabic حَاكِم (ḥākim).

Noun

hakim (first-person possessive hakimku, second-person possessive hakimmu, third-person possessive hakimnya)

1. judge

   Synonym: pengadil

2. court

   Synonym: pengadilan

3. jury, judge (in a competition)

   Synonyms: juri, penilai

Derived terms

• berhakim
• kehakiman
• menghakimi
• penghakiman

 

References

• “hakim” in Kamus Besar Bahasa Indonesia, Jakarta: Agency for Language Development and Cultivation – Ministry of Education, Culture, Research, and Technology of the Republic of Indonesia, 2016.

---

Ladino

Etymology

From Arabic حَاكِم (ḥākim).

Noun

hakim m (Latin spelling)

1. judge

---

Malay

Etymology

From Arabic حَاكِم (ḥākim)

Noun

hakim

1. judge (public judicial official)

---

Serbo-Croatian

Alternative forms

• hàćim

Etymology

From Ottoman Turkish حاكم (hakim), from Arabic حَاكِم (ḥākim).

Pronunciation

• IPA^(key): /xǎkim/
• Hyphenation: ha‧kim

Noun

hákim m (Cyrillic spelling ха́ким)

1. (regional) a wise man
2. (regional) judge

Declension

Declension of hakim

	singular	plural
nominative	hakim	hakimi
genitive	hakima	hakima
dative	hakimu	hakimima
accusative	hakima	hakime
vocative	hakime	hakimi
locative	hakimu	hakimima
instrumental	hakimom	hakimima

References

• “hakim” in Hrvatski jezični portal
• Škaljić, Abdulah (1966) Turcizmi u srpskohrvatskom jeziku, Sarajevo: Svjetlost, page 302

---

Turkish

Etymology 1

From Arabic حَاكِم (ḥākim, “judge”).

Noun

hakim (definite accusative hakimi, plural hakimler)

1. judge

Declension

Inflection
Nominative	hakim
Definite accusative	hakimi
	Singular	Plural
Nominative	hakim	hakimler
Definite accusative	hakimi	hakimleri
Dative	hakime	hakimlere
Locative	hakimde	hakimlerde
Ablative	hakimden	hakimlerden
Genitive	hakimin	hakimlerin

Etymology 2

From Arabic حَكِيم (ḥakīm, “wise”).

Adjective

hakim

1. wise

Synonyms

• akıllı

Noun

hakim (definite accusative hakimi, plural hakimler)

1. sage, wise man
2. philosopher

Declension

Inflection
Nominative	hakim
Definite accusative	hakimi
	Singular	Plural
Nominative	hakim	hakimler
Definite accusative	hakimi	hakimleri
Dative	hakime	hakimlere
Locative	hakimde	hakimlerde
Ablative	hakimden	hakimlerden
Genitive	hakimin	hakimlerin

Synonyms

• (philosopher): felsefeci