kosta

See also: kostā

Faroese

Verb

kosta (third person singular past indicative kostaði, third person plural past indicative kostaðu, supine kostað)

1. to cost

Conjugation

   Conjugation of kosta

v-30
infinitive	kosta
present participle	kostandi
past participle a6	kostaður
supine	kostað
number	singular			plural
person	first	second	third	all
indicative	eg	tú	hann/hon/tað	vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present	kosti	kostar	kostar	kosta
past	kostaði	kostaði	kostaði	kostaðu
imperative	–	tú	–	tit
present	—	kosta!	—	kostið!

Derived terms

• hvat kostar tað? - how much is it?

---

Finnish

Verb

kosta

1. Indicative present connegative form of kostaa.
2. Second-person singular imperative present form of kostaa.
3. Second-person singular imperative present connegative form of kostaa.

Anagrams

• katos, katso, kotsa, oksat, sakot, sokat, sotka

---

Guinea-Bissau Creole

Etymology

From Portuguese costas. Cognates with Kabuverdianu kósta.

Noun

kosta

1. back (the backside of the body)

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkʰɔsta/

  Rhymes: -ɔsta

Verb

kosta (weak verb, third-person singular past indicative kostaði, supine kostað)

1. to cost

   Þessi hálsfesti kostaði mikla peninga!

   This necklace cost a lot of money!

2. to finance, to bear the cost of

   Foreldrar mínir kostuðu námið mitt.

   My parents financed my education.

Conjugation

kosta — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að kosta
supine (sagnbót)		kostað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kostandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kosta	við kostum	present (nútíð)	ég kosti	við kostum
	þú kostar	þið kostið		þú kostir	þið kostið
	hann, hún, það kostar	þeir, þær, þau kosta		hann, hún, það kosti	þeir, þær, þau kosti
past (þátíð)	ég kostaði	við kostuðum	past (þátíð)	ég kostaði	við kostuðum
	þú kostaðir	þið kostuðuð		þú kostaðir	þið kostuðuð
	hann, hún, það kostaði	þeir, þær, þau kostuðu		hann, hún, það kostaði	þeir, þær, þau kostuðu
imperative (boðháttur)	kosta (þú)	kostið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kostaðu	kostiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kostast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að kostast
supine (sagnbót)		kostast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		kostandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég kostast	við kostumst	present (nútíð)	ég kostist	við kostumst
	þú kostast	þið kostist		þú kostist	þið kostist
	hann, hún, það kostast	þeir, þær, þau kostast		hann, hún, það kostist	þeir, þær, þau kostist
past (þátíð)	ég kostaðist	við kostuðumst	past (þátíð)	ég kostaðist	við kostuðumst
	þú kostaðist	þið kostuðust		þú kostaðist	þið kostuðust
	hann, hún, það kostaðist	þeir, þær, þau kostuðust		hann, hún, það kostaðist	þeir, þær, þau kostuðust
imperative (boðháttur)	kostast (þú)	kostist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	kostastu	kostisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

kostaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kostaður	kostuð	kostað		kostaðir	kostaðar	kostuð
accusative (þolfall)	kostaðan	kostaða	kostað		kostaða	kostaðar	kostuð
dative (þágufall)	kostuðum	kostaðri	kostuðu		kostuðum	kostuðum	kostuðum
genitive (eignarfall)	kostaðs	kostaðrar	kostaðs		kostaðra	kostaðra	kostaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	kostaði	kostaða	kostaða		kostuðu	kostuðu	kostuðu
accusative (þolfall)	kostaða	kostuðu	kostaða		kostuðu	kostuðu	kostuðu
dative (þágufall)	kostaða	kostuðu	kostaða		kostuðu	kostuðu	kostuðu
genitive (eignarfall)	kostaða	kostuðu	kostaða		kostuðu	kostuðu	kostuðu

Noun

kosta

1. indefinite genitive plural of kostur

---

Latvian

Participle

kosta

1. genitive singular masculine form of kosts
2. nominative singular feminine form of kosts

---

Norwegian Bokmål

Alternative forms

• kostet

Verb

kosta

1. simple past of koste
2. past participle of koste

---

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• koste

Etymology 1

From Old Norse kosta, from Middle Low German [Term?], from Latin constare

Pronunciation

• IPA^(key): /²kɔstɑ/

Verb

kosta (present tense kostar, past tense kosta, past participle kosta, passive infinitive kostast, present participle kostande, imperative kost/kosta)

1. to cost (require payment of a price, cause something to be lost)

Etymology 2

From the noun kost

Pronunciation

• IPA^(key): /²kʊstɑ/

Verb

kosta (present tense kostar, past tense kosta, past participle kosta, passive infinitive kostast, present participle kostande, imperative kost/kosta)

1. to sweep (clean with a broom)

Further reading

• “kosta” in The Nynorsk Dictionary.

---

Novial

Verb

kosta

1. cost

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *kustōną (“to try, taste”), from *kustuz, whence also Old Norse kostr.

Verb

kosta

1. (transitive, with genitive) to try
2. (with infinitive) to exert oneself, strive
3. (impersonal, transitive) to injure, hurt

   1. þat fall var svá mikit, at kostaði lærlegg hans

      the fall was so great, that it cost him his thigh-bone

4. (ditransitive) to cost someone something
5. to defray the expenses of

Conjugation

Conjugation of kosta — active (weak class 2)

infinitive	kosta
present participle	kostandi
past participle	kostaðr
indicative	present	past
1st-person singular	kosta	kostaða
2nd-person singular	kostar	kostaðir
3rd-person singular	kostar	kostaði
1st-person plural	kostum	kostuðum
2nd-person plural	kostið	kostuðuð
3rd-person plural	kosta	kostuðu
subjunctive	present	past
1st-person singular	kosta	kostaða
2nd-person singular	kostir	kostaðir
3rd-person singular	kosti	kostaði
1st-person plural	kostim	kostaðim
2nd-person plural	kostið	kostaðið
3rd-person plural	kosti	kostaði
imperative	present
2nd-person singular	kosta
1st-person plural	kostum
2nd-person plural	kostið

Conjugation of kosta — mediopassive (weak class 2)

infinitive	kostask
present participle	kostandisk
past participle	kostazk
indicative	present	past
1st-person singular	kostumk	kostuðumk
2nd-person singular	kostask	kostaðisk
3rd-person singular	kostask	kostaðisk
1st-person plural	kostumsk	kostuðumsk
2nd-person plural	kostizk	kostuðuzk
3rd-person plural	kostask	kostuðusk
subjunctive	present	past
1st-person singular	kostumk	kostuðumk
2nd-person singular	kostisk	kostaðisk
3rd-person singular	kostisk	kostaðisk
1st-person plural	kostimsk	kostaðimsk
2nd-person plural	kostizk	kostaðizk
3rd-person plural	kostisk	kostaðisk
imperative	present
2nd-person singular	kostask
1st-person plural	kostumsk
2nd-person plural	kostizk

Related terms

• kostnaðr
• kostr

Descendants

• Icelandic: kosta
• Norwegian Nynorsk: kosta, koste

References

• kosta in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

---

Swedish

Pronunciation

• audio

  (file)

Verb

kosta (present kostar, preterite kostade, supine kostat, imperative kosta)

1. to cost

Conjugation

Conjugation of kosta (weak)

	Active	Passive
Infinitive	kosta	—
Present tense	kostar	—
Past tense	kostade	—
Supine	kostat	—
Imperative	kosta	—
Present participle	kostande
Past participle	—

Related terms

• kosta skjortan
• kostnad