outorgar

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search

Galician[edit]

Etymology[edit]

From Old Galician-Portuguese outorgar, from Medieval Latin auctōricāre. Cf. Portuguese outorgar, Spanish otorgar.

Pronunciation[edit]

Verb[edit]

outorgar (first-person singular present outorgo, first-person singular preterite outorguei, past participle outorgado)

  1. (transitive) to grant; to assign
  2. (transitive) to offer
  3. (intransitive) to concede, approve

Conjugation[edit]

References[edit]

  • outorgar” in Dicionario de Dicionarios do galego medieval, SLI - ILGA 2006–2022.
  • outorg” in Xavier Varela Barreiro & Xavier Gómez Guinovart: Corpus Xelmírez - Corpus lingüístico da Galicia medieval. SLI / Grupo TALG / ILG, 2006–2018.
  • outorgar” in Dicionario de Dicionarios da lingua galega, SLI - ILGA 2006–2013.
  • outorgar” in Tesouro informatizado da lingua galega. Santiago: ILG.

Portuguese[edit]

Etymology[edit]

From Early Medieval Latin auctoricāre.

Pronunciation[edit]

 
  • (Brazil) IPA(key): /o(w).toʁˈɡa(ʁ)/ [o(ʊ̯).toɦˈɡa(h)]
    • (São Paulo) IPA(key): /o(w).toɾˈɡa(ɾ)/ [o(ʊ̯).toɾˈɡa(ɾ)]
    • (Rio de Janeiro) IPA(key): /o(w).toʁˈɡa(ʁ)/ [o(ʊ̯).toʁˈɡa(χ)]
    • (Southern Brazil) IPA(key): /o(w).toɻˈɡa(ɻ)/ [o(ʊ̯).toɻˈɡa(ɻ)]
 

  • Hyphenation: ou‧tor‧gar

Verb[edit]

outorgar (first-person singular present outorgo, first-person singular preterite outorguei, past participle outorgado)

  1. to grant, bestow

Conjugation[edit]