oyun

See also: oýun

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic	ојун
Roman	oyun
Perso-Arabic	اویون‎

Etymology

Ultimately a derivation from Proto-Turkic *oy- (“to play, jump”), whence also oynamaq (“to play, dance”).

Pronunciation

• IPA^(key): [oˈjun]

Noun

oyun (definite accusative oyunu, plural oyunlar)

1. game, play

   kompyüter oyunlari ― computer games

   oyun qaydaları ― game rules

   Mən qaydasını bilmədiyim bir oyunda iştirak etmərəm.

   I won't partake in a game whose rules I don't know.

2. (drama) acting performance
3. dance

   Synonym: rəqs

4. intrigue, machination, plot, scheme (devious plan)
5. trouble, misadventure, jam (usually caused by someone)

   Başına oyun açaram!

   I will cause you trouble/I will get you into trouble! (used as a threat)

   (literally, “I will open a play to your head”)

   Başına elə oyun gətirərəm!

   I will cause you so much trouble/I will get you in such trouble! (used as a threat)

   (literally, “I will bring such a play to your head”)

   Orada başıma çox oyun gəlib.

   I have encountered a lot of trouble there.

   (literally, “A lot of play came to my head there”)

6. in backgammon
   1. single game (individual games giving one or two points which constitute a match, tas)
   2. (by extension) point value of a single game

Derived terms

• oyunçu (“player”)
• Olimpiya oyunları (“Olympic games”)

---

Turkish

Pronunciation

• IPA^(key): [oˈjun]
• Hyphenation: o‧yun

Etymology 1

Noun

oyun

1. genitive singular of oy
2. second-person singular possessive of oy

Etymology 2

Verb

oyun

1. second-person plural imperative of oymak

Etymology 3

From Ottoman Turkish اویون‎ (oyun, “game, play, drama”), derived from Proto-Turkic *oj- (“to play, jump”). Compare Dolgan and Yakut ой (oy, “to jump”).

Cognate with Old Turkic [script needed] (oyun, “play, entertainment”), Azerbaijani oyun (“game”), Bashkir уйын (uyïn, “game”), Chuvash вӑйӑ (văjă, “game”), Kazakh, Khakas ойын (oyın, “game”), Kyrgyz, Tuvan оюн (oyun, “game”), Turkmen oýun (“game, play”), Uyghur ئويۇن‎ (oyun, “game”), Uzbek oʻyin (“play”), Yakut оонньуу (oonńuu, “game”).

Noun

oyun (definite accusative oyunu, plural oyunlar)

1. game, amusement, entertainment
2. play, drama; a theatrical performance featuring actors
3. piece, stage play, representation
4. dance, folk dance
5. deftness, stunt, dexterity, artfulness
6. prank, trick, ruse, intrigue, fiddle
7. gambling
8. (wrestling) various finishing moves done surprisingly

Declension

Inflection
Nominative	oyun
Definite accusative	oyunu
	Singular	Plural
Nominative	oyun	oyunlar
Definite accusative	oyunu	oyunları
Dative	oyuna	oyunlara
Locative	oyunda	oyunlarda
Ablative	oyundan	oyunlardan
Genitive	oyunun	oyunların
Possessive forms Singular Plural 1st singular oyunum oyunlarım 2nd singular oyunun oyunların 3rd singular oyunu oyunları 1st plural oyunumuz oyunlarımız 2nd plural oyununuz oyunlarınız 3rd plural oyunları oyunları
Predicative forms Singular Plural 1st singular oyunum oyunlarım 2nd singular oyunsun oyunlarsın 3rd singular oyun oyundur oyunlar oyunlardır 1st plural oyunuz oyunlarız 2nd plural oyunsunuz oyunlarsınız 3rd plural oyunlar oyunlardır

Derived terms

• Olimpiyat Oyunları (“Olympic Games”)
• orta oyunu
• oyunbaz
• oyunbozan
• oyuncu
• oyunlu
• oyunsuz
• oyun teorisi
• oyun yazarı

 

Related terms

• oynamak
• oyuncak