publiceren

Dutch

Etymology

From Middle Dutch publiceren, from Middle French publicer, from Latin pūblicō.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌpy.bliˈseː.rə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: pu‧bli‧ce‧ren
• Rhymes: -eːrən

Verb

publiceren

1. (transitive) to publish

   Synonym: uitgeven

2. (transitive, obsolete) to proclaim, to announce

Inflection

Conjugation of publiceren (weak)
infinitive	publiceren
past singular	publiceerde
past participle	gepubliceerd
infinitive	publiceren
gerund	publiceren n
	present tense	past tense
1st person singular	publiceer	publiceerde
2nd person sing. (jij)	publiceert, publiceer2	publiceerde
2nd person sing. (u)	publiceert	publiceerde
2nd person sing. (gij)	publiceert	publiceerde
3rd person singular	publiceert	publiceerde
plural	publiceren	publiceerden
subjunctive sing.1	publicere	publiceerde
subjunctive plur.1	publiceren	publiceerden
imperative sing.	publiceer
imperative plur.1	publiceert
participles	publicerend	gepubliceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• publiceerder
• publicering

Related terms

• publicatie
• publiek

Descendants

• Afrikaans: publiseer

See also

• verschijnen