rijden

Dutch

Alternative forms

• (obsolete) ryden

Pronunciation

• Rhymes: -ɛi̯dən
• IPA^(key): /ˈrɛi̯də(n)/, /ˈrɛi̯ə(n)/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ɛi̯ən

Etymology 1

From Middle Dutch riden, from Old Dutch rīdan, from Proto-Germanic *rīdaną, from Proto-Indo-European *reydʰ-.

Verb

rijden

1. (intransitive) to ride
2. (transitive, intransitive) to drive

Inflection

Conjugation of rijden (strong class 1)
infinitive	rijden
past singular	reed
past participle	gereden
infinitive	rijden
gerund	rijden n
	present tense	past tense
1st person singular	rijd	reed
2nd person sing. (jij)	rijdt	reed
2nd person sing. (u)	rijdt	reed
2nd person sing. (gij)	rijdt	reedt
3rd person singular	rijdt	reed
plural	rijden	reden
subjunctive sing.1	rijde	rede
subjunctive plur.1	rijden	reden
imperative sing.	rijd
imperative plur.1	rijdt
participles	rijdend	gereden
1) Archaic.

Derived terms

• aanrijden
• berijden
• omrijden
• overrijden
• uitrijden
• verrijden

Descendants

• Afrikaans: ry
• → Sranan Tongo: rèi

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Verb

rijden

1. (deprecated template usage) plural past indicative and subjunctive of rijen