διαρρέω

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by WingerBot (talk | contribs) as of 15:39, 7 October 2019.
Jump to navigation Jump to search

Ancient Greek

Alternative forms

Etymology

From δῐᾰ- (dia-, “through”) +‎ ῥέω (rhéō, “I flow”).

Pronunciation

 

Verb

δῐᾰρρέω • (diarrhéō)

  1. to flow (through), to run (of liquids)
  2. to slip through
  3. to leak
  4. (figuratively) to fade away, wane, go to waste

Conjugation

This verb does not contract ε with η, ο, or ω.

   Present: διαρρῶ, διαρροῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαρρῶ διαρρεῖς διαρρεῖ διαρρεῖτον διαρρεῖτον διαρροῦμεν διαρρεῖτε διαρροῦσῐ(ν)
subjunctive διαρρῶ διαρρῇς διαρρῇ διαρρῆτον διαρρῆτον διαρρῶμεν διαρρῆτε διαρρῶσῐ(ν)
optative διαρροίην,
διαρροῖμῐ 		διαρροίης,
διαρροῖς 		διαρροίη,
διαρροῖ 		διαρροῖτον,
διαρροίητον 		διαρροίτην,
διαρροιήτην 		διαρροῖμεν,
διαρροίημεν 		διαρροῖτε,
διαρροίητε 		διαρροῖεν,
διαρροίησᾰν
imperative   διάρρει διαρρείτω διαρρεῖτον διαρρείτων   διαρρεῖτε διαρρούντων
middle indicative διαρροῦμαι διαρρῇ διαρρεῖται διαρρεῖσθον διαρρεῖσθον διαρρούμεθᾰ διαρρεῖσθε διαρροῦνται
subjunctive διαρρῶμαι διαρρῇ διαρρῆται διαρρῆσθον διαρρῆσθον διαρρώμεθᾰ διαρρῆσθε διαρρῶνται
optative διαρροίμην διαρροῖο διαρροῖτο διαρροῖσθον διαρροίσθην διαρροίμεθᾰ διαρροῖσθε διαρροῖντο
imperative   διαρροῦ διαρρείσθω διαρρεῖσθον διαρρείσθων   διαρρεῖσθε διαρρείσθων
active
infinitive διαρρεῖν διαρρεῖσθαι
participle m διαρρῶν διαρρούμενος
f διαρροῦσᾰ διαρρουμένη
n διαρροῦν διαρρούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Present: διαρρείω, διαρρείομαι (Epic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαρρείω διαρρείεις διαρρείει διαρρείετον διαρρείετον διαρρείομεν διαρρείετε διαρρείουσῐ(ν)
subjunctive διαρρείω,
διαρρείωμῐ 		διαρρείῃς,
διαρρείῃσθᾰ 		διαρρείῃ,
διαρρείῃσῐ 		διαρρείητον διαρρείητον διαρρείωμεν διαρρείητε διαρρείωσῐ(ν)
optative διαρρείοιμῐ διαρρείοισ(θᾰ) διαρρείοι διαρρείοιτον διαρρειοίτην διαρρείοιμεν διαρρείοιτε διαρρείοιεν
imperative   διάρρειε διαρρειέτω διαρρείετον διαρρειέτων   διαρρείετε διαρρειόντων
middle/
passive 		indicative διαρρείομαι διαρρείεαι διαρρείεται διαρρείεσθον διαρρείεσθον διαρρειόμε(σ)θᾰ διαρρείεσθε διαρρείονται
subjunctive διαρρείωμαι διαρρείηαι διαρρείηται διαρρείησθον διαρρείησθον διαρρειώμε(σ)θᾰ διαρρείησθε διαρρείωνται
optative διαρρειοίμην διαρρείοιο διαρρείοιτο διαρρείοισθον διαρρειοίσθην διαρρειοίμε(σ)θᾰ διαρρείοισθε διαρρειοίᾰτο
imperative   διαρρείεο διαρρειέσθω διαρρείεσθον διαρρειέσθων   διαρρείεσθε διαρρειέσθων
active middle/passive
infinitive διαρρείειν/διαρρειέμεν(αι)/διαρρειμέναι διαρρείεσθαι
participle m διαρρείων διαρρειόμενος
f διαρρείουσᾰ διαρρειομένη
n διαρρεῖον διαρρειόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Imperfect: διέρρουν, διερρούμην (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέρρουν διέρρεις διέρρει διερρεῖτον διερρείτην διερροῦμεν διερρεῖτε διέρρουν
middle indicative διερρούμην διερροῦ διερρεῖτο διερρεῖσθον διερρείσθην διερρούμεθᾰ διερρεῖσθε διερροῦντο
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαρρεύσω, διαρρεύσομαι (Koine)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαρρεύσω διαρρεύσεις διαρρεύσει διαρρεύσετον διαρρεύσετον διαρρεύσομεν διαρρεύσετε διαρρεύσουσῐ(ν)
optative διαρρεύσοιμῐ διαρρεύσοις διαρρεύσοι διαρρεύσοιτον διαρρευσοίτην διαρρεύσοιμεν διαρρεύσοιτε διαρρεύσοιεν
middle indicative διαρρεύσομαι διαρρεύσεαι διαρρεύσεται διαρρεύσεσθον διαρρεύσεσθον διαρρευσόμεθᾰ διαρρεύσεσθε διαρρεύσονται
optative διαρρευσοίμην διαρρεύσοιο διαρρεύσοιτο διαρρεύσοισθον διαρρευσοίσθην διαρρευσοίμεθᾰ διαρρεύσοισθε διαρρεύσοιντο
active middle
infinitive διαρρεύσειν διαρρεύσεσθαι
participle m διαρρεύσων διαρρευσόμενος
f διαρρεύσουσᾰ διαρρευσομένη
n διαρρεῦσον διαρρευσόμενον
Notes:
Dialects other than Attic are not well attested. Some forms are based on conjecture. Use with caution. For more details, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαρρῠήσομαι (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative διαρρῠήσομαι διαρρῠήσῃ διαρρῠήσεται διαρρῠήσεσθον διαρρῠήσεσθον διαρρῠησόμεθᾰ διαρρῠήσεσθε διαρρῠήσονται
optative διαρρῠησοίμην διαρρῠήσοιο διαρρῠήσοιτο διαρρῠήσοισθον διαρρῠησοίσθην διαρρῠησοίμεθᾰ διαρρῠήσοισθε διαρρῠήσοιντο
passive
infinitive διαρρῠήσεσθαι
participle m διαρρῠησόμενος
f διαρρῠησομένη
n διαρρῠησόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαρρευσέω, διαρρευσέομαι (Uncontracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαρρευσέω διαρρευσέεις διαρρευσέει διαρρευσέετον διαρρευσέετον διαρρευσέομεν διαρρευσέετε διαρρευσέουσῐ(ν)
optative διαρρευσέοιμῐ διαρρευσέοις διαρρευσέοι διαρρευσέοιτον διαρρευσεοίτην διαρρευσέοιμεν διαρρευσέοιτε διαρρευσέοιεν
middle indicative διαρρευσέομαι διαρρευσέῃ,
διαρρευσέει 		διαρρευσέεται διαρρευσέεσθον διαρρευσέεσθον διαρρευσεόμεθᾰ διαρρευσέεσθε διαρρευσέονται
optative διαρρευσεοίμην διαρρευσέοιο διαρρευσέοιτο διαρρευσέοισθον διαρρευσεοίσθην διαρρευσεοίμεθᾰ διαρρευσέοισθε διαρρευσέοιντο
active middle
infinitive διαρρευσέειν διαρρευσέεσθαι
participle m διαρρευσέων διαρρευσεόμενος
f διαρρευσέουσᾰ διαρρευσεομένη
n διαρρευσέον διαρρευσεόμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Future: διαρρευσῶ, διαρρευσοῦμαι (Contracted)
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διαρρευσῶ διαρρευσεῖς διαρρευσεῖ διαρρευσεῖτον διαρρευσεῖτον διαρρευσοῦμεν διαρρευσεῖτε διαρρευσοῦσῐ(ν)
optative διαρρευσοίην,
διαρρευσοῖμῐ 		διαρρευσοίης,
διαρρευσοῖς 		διαρρευσοίη,
διαρρευσοῖ 		διαρρευσοῖτον,
διαρρευσοίητον 		διαρρευσοίτην,
διαρρευσοιήτην 		διαρρευσοῖμεν,
διαρρευσοίημεν 		διαρρευσοῖτε,
διαρρευσοίητε 		διαρρευσοῖεν,
διαρρευσοίησᾰν
middle indicative διαρρευσοῦμαι διαρρευσῇ διαρρευσεῖται διαρρευσεῖσθον διαρρευσεῖσθον διαρρευσούμεθᾰ διαρρευσεῖσθε διαρρευσοῦνται
optative διαρρευσοίμην διαρρευσοῖο διαρρευσοῖτο διαρρευσοῖσθον διαρρευσοίσθην διαρρευσοίμεθᾰ διαρρευσοῖσθε διαρρευσοῖντο
active middle
infinitive διαρρευσεῖν διαρρευσεῖσθαι
participle m διαρρευσῶν διαρρευσούμενος
f διαρρευσοῦσᾰ διαρρευσουμένη
n διαρρευσοῦν διαρρευσούμενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: διέρρευσᾰ, διερρευσᾰ́μην
number singular dual plural
first second third second third first second third
active indicative διέρρευσᾰ διέρρευσᾰς διέρρευσε(ν) διερρεύσᾰτον διερρευσᾰ́την διερρεύσᾰμεν διερρεύσᾰτε διέρρευσᾰν
subjunctive διαρρεύσω διαρρεύσῃς διαρρεύσῃ διαρρεύσητον διαρρεύσητον διαρρεύσωμεν διαρρεύσητε διαρρεύσωσῐ(ν)
optative διαρρεύσαιμῐ διαρρεύσειᾰς,
διαρρεύσαις 		διαρρεύσειε(ν),
διαρρεύσαι 		διαρρεύσαιτον διαρρευσαίτην διαρρεύσαιμεν διαρρεύσαιτε διαρρεύσειᾰν,
διαρρεύσαιεν
imperative   διάρρευσον διαρρευσᾰ́τω διαρρεύσᾰτον διαρρευσᾰ́των   διαρρεύσᾰτε διαρρευσᾰ́ντων
middle indicative διερρευσᾰ́μην διερρεύσω διερρεύσᾰτο διερρεύσᾰσθον διερρευσᾰ́σθην διερρευσᾰ́μεθᾰ διερρεύσᾰσθε διερρεύσᾰντο
subjunctive διαρρεύσωμαι διαρρεύσῃ διαρρεύσηται διαρρεύσησθον διαρρεύσησθον διαρρευσώμεθᾰ διαρρεύσησθε διαρρεύσωνται
optative διαρρευσαίμην διαρρεύσαιο διαρρεύσαιτο διαρρεύσαισθον διαρρευσαίσθην διαρρευσαίμεθᾰ διαρρεύσαισθε διαρρεύσαιντο
imperative   διάρρευσαι διαρρευσᾰ́σθω διαρρεύσᾰσθον διαρρευσᾰ́σθων   διαρρεύσᾰσθε διαρρευσᾰ́σθων
active middle
infinitive διαρρεῦσαι διαρρεύσᾰσθαι
participle m διαρρεύσᾱς διαρρευσᾰ́μενος
f διαρρεύσᾱσᾰ διαρρευσᾰμένη
n διαρρεῦσᾰν διαρρευσᾰ́μενον
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.
   Aorist: διερρῠ́ην (Attic)
number singular dual plural
first second third second third first second third
passive indicative διερρῠ́ην διερρῠ́ης διερρῠ́η διερρῠ́ητον διερρῠήτην διερρῠ́ημεν διερρῠ́ητε διερρῠ́ησᾰν
subjunctive διαρρῠῶ διαρρῠῇς διαρρῠῇ διαρρῠῆτον διαρρῠῆτον διαρρῠῶμεν διαρρῠῆτε διαρρῠῶσῐ(ν)
optative διαρρῠείην διαρρῠείης διαρρῠείη διαρρῠεῖτον,
διαρρῠείητον 		διαρρῠείτην,
διαρρῠειήτην 		διαρρῠεῖμεν,
διαρρῠείημεν 		διαρρῠεῖτε,
διαρρῠείητε 		διαρρῠεῖεν,
διαρρῠείησᾰν
imperative   διαρρῠ́ηθῐ διαρρῠήτω διαρρῠ́ητον διαρρῠήτων   διαρρῠ́ητε διαρρῠέντων
passive
infinitive διαρρῠῆναι
participle m διαρρῠείς
f διαρρῠεῖσᾰ
n διαρρῠέν
Notes:
This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

Descendants

  • Greek: διαρρέω (diarréo)

Further reading

Greek

Etymology

Ancient Greek δῐᾰρρέω. For sense information leaks, semantic loan from English leak. For sense people move out, semantic loan from French écouler.[1]

Pronunciation

  • IPA(key): (formal) /ði.aˈre.o/, (less formal) /ði̯aˈre.o/, (colloquial) /ðʝaˈre.o/
  • Hyphenation: δι‧αρ‧ρέ‧ω

Verb

διαρρέω • (diarréo) (past διέρρευσα, passive διαρρέομαι)

  1. (of rivers) +accusative: flow through
    Ο Νείλος διαρρέει πολλές χώρες. ― O Neílos diarréei pollés chóres. ― The Nile flows through many countries.
  2. leak (liquid or gas through a hole)
    1. (figuratively, of time) pass
      Διέρρευσε πολύς χρόνος μετά τη λήξη της προθεσμίας.
      Diérrefse polýs chrónos metá ti líxi tis prothesmías.
      A long time passed by after the deadline.
  3. (figuratively) leak (secrets, confidential information)
    Διέρρευσαν μυστικά έγγραφα. ― Diérrefsan mystiká éngrafa. ― Classified documents leaked.
    1. (colloquially transitive, neologism) I leak on purpose [2]
      Πηγές του κόμματος διαρρέουν ότι ο υπουργός θα παραιτηθεί σύντομα.
      Pigés tou kómmatos diarréoun óti o ypourgós tha paraititheí sýntoma.
      Party sources leak that the minister will soon resign.
      Synonym: διοχετεύω (diochetévo)
      1. as impersonal: διαρρέεται (diarréetai, “it is leaked, let be known”)
  4. (rare, of people) disperse, diminish in numbers
    Οι οπαδοί διαρρέουν προς άλλα κόμματα. ― Oi opadoí diarréoun pros álla kómmata. ― Party followers move to other parties.
    Synonym: απομακρύνομαι (apomakrýnomai)
  5. drain (container; area of land)

Conjugation

The template Template:el-conjug-1st does not use the parameter(s): 
no-p-perfect=1
Please see Module:checkparams for help with this warning.

διαρρέω   διαρρέομαι   (passive only in the present stem)
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg διαρρέω διαρρεύσω διαρρέομαι —
2 sg διαρρέεις διαρρεύσεις διαρρέεσαι —
3 sg διαρρέει διαρρεύσει διαρρέεται1 —
1 pl διαρρέουμε, [‑ομε] διαρρεύσουμε, [‑ομε] διαρρεόμαστε —
2 pl διαρρέετε διαρρεύσετε διαρρέεστε, διαρρεόσαστε —
3 pl διαρρέουν[ε] διαρρεύσσυν[ε] διαρρέονται —
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg διέρρεα διέρρευσα διαρρεόμουν(α) —
2 sg διέρρεες διέρρευσες διαρρεόσουν(α) —
3 sg διέρρεε διέρρευσε διαρρεόταν(ε) —
1 pl διαρρέαμε διαρρεύσαμε διαρρεόμασταν, (‑όμαστε) —
2 pl διαρρέατε διαρρεύσατε διαρρεόσασταν, (‑όσαστε) —
3 pl διέρρεαν, [διαρρέαν(ε)] διέρρευσαν, [διαρρεύσαν(ε)] διαρρέονταν, [διαρρεόντουσαν] —
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα διαρρέω ➤ θα διαρρεύσω ➤ θα διαρρέομαι ➤ — ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα διαρρέεις, … θα διαρρεύσεις, … θα διαρρέεσαι, … —
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … διαρρεύσει   —
Past perfect ➤   είχα, είχες, … διαρρεύσει   —
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … διαρρεύσει   —
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg [διάρεε] διάρρευσε — —
2 pl διαρρέετε διαρρεύστε διαρρέεστε —
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ διαρρέοντας ➤ —
Perfect participle➤ έχοντας διαρρεύσει ➤ —
Nonfinite form➤ διαρρεύσει —
Notes  
 
Appendix:Greek verbs 		 1. Also as impersonal verb.
 • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

References

  1. ^ διαρρέω, in Λεξικό της κοινής νεοελληνικής [Dictionary of Standard Modern Greek], Triantafyllidis Foundation, 1998 at the Centre for the Greek language
  2. ^ διαρρέω - Babiniotis, Georgios (2002) Λεξικό της νέας ελληνικής γλώσσας: […] [Dictionary of Modern Greek (language)] (in Greek), 2nd edition, Athens: Kentro Lexikologias [Lexicology Centre], 1st edition 1998, →ISBN.
Retrieved from "https://en.wiktionary.org/w/index.php?title=διαρρέω&oldid=54850159"