καταλύω

Ancient Greek

Etymology

From κατα- (kata-) +‎ λύω (lúō).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ka.ta.ly̌ː.ɔː/ → /ka.taˈly.o/ → /ka.taˈli.o/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ka.ta.ly̌ː.ɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /ka.taˈly.o/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /ka.taˈly.o/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /ka.taˈly.o/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /ka.taˈli.o/

Verb

καταλύω • (katalúō)

1. sense: loosen, unbind
   1. (for animals) I unyoke, I unharness

      ἄλλ' εἴπ', ἤ σφωιν καταλύσομεν ὠκέας ἵππους (Homer, Od., 4.28)

      but, tell us, shall we unharness their fast horses?

   2. I take down something hung or someone hanged

      Τῶν ἀπαγχομένων καὶ καταλυομένων͵ μηδέπω δὲ τεθνηκότων ... (Hippocrates, Aphorismoi)

      about those who were hanged and taken down but have not died

2. sense: destroy
   1. I destroy

      καὶ τὴν ὑμετέραν καταλῦσαι δύναμιν (Isocrates, De bigis, 40.8-9)

      to destroy our (city's) might

   2. I abolish, I do away with

      Αὐτοὶ γὰρ ἡμεῖς δὶς ἤδη τὴν δημοκρατίαν ἐπείδομεν καταλυθεῖσαν καὶ δὶς τῆς ἐλευθερίας ἀπεστερήθημεν (Isocrates, In Lochitem, 10.2-4)

      twice we ourselves have already seen our democracy abolished and twice we have lost our freedom

   3. I deprive someone of their authority

      τοὺς τυράννους καταλύσας͵ καὶ τοὺς βαρβάρους καταπολεμήσας (Plutarchus, Timoleon, 39.5)

      having overthrown the tyrants and fought the barbarians

   4. I put an end to something

      καταλῦσαι τὸν βίον (to die)

3. I stay somewhere for one night, I find a lodgement

   (Θεμιστοκλῆς) ἀναγκάζεται κατά τι ἄπορον παρὰ Ἄδμητον τὸν Μολοσσῶν βασιλέα ὄντα αὐτῷ οὐ φίλον καταλῦσαι (Thucydides Hist., 1.136)

   (Themistocles) being in a difficult position had to seek shelter from Admetos, the king of Molossi, though the latter was not a friend of his

Inflection

   Present: καταλῡ́ω, καταλῡ́ομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταλῡ́ω	καταλῡ́εις	καταλῡ́ει	καταλῡ́ετον	καταλῡ́ετον	καταλῡ́ομεν	καταλῡ́ετε	καταλῡ́ουσῐ(ν)
	subjunctive	καταλῡ́ω	καταλῡ́ῃς	καταλῡ́ῃ	καταλῡ́ητον	καταλῡ́ητον	καταλῡ́ωμεν	καταλῡ́ητε	καταλῡ́ωσῐ(ν)
	optative	καταλῡ́οιμῐ	καταλῡ́οις	καταλῡ́οι	καταλῡ́οιτον	καταλῡοίτην	καταλῡ́οιμεν	καταλῡ́οιτε	καταλῡ́οιεν
	imperative		κατάλῡε	καταλῡέτω	καταλῡ́ετον	καταλῡέτων		καταλῡ́ετε	καταλῡόντων
middle/ passive	indicative	καταλῡ́ομαι	καταλῡ́ῃ, καταλῡ́ει	καταλῡ́εται	καταλῡ́εσθον	καταλῡ́εσθον	καταλῡόμεθᾰ	καταλῡ́εσθε	καταλῡ́ονται
	subjunctive	καταλῡ́ωμαι	καταλῡ́ῃ	καταλῡ́ηται	καταλῡ́ησθον	καταλῡ́ησθον	καταλῡώμεθᾰ	καταλῡ́ησθε	καταλῡ́ωνται
	optative	καταλῡοίμην	καταλῡ́οιο	καταλῡ́οιτο	καταλῡ́οισθον	καταλῡοίσθην	καταλῡοίμεθᾰ	καταλῡ́οισθε	καταλῡ́οιντο
	imperative		καταλῡ́ου	καταλῡέσθω	καταλῡ́εσθον	καταλῡέσθων		καταλῡ́εσθε	καταλῡέσθων
		active				middle/passive
infinitive		καταλῡ́ειν				καταλῡ́εσθαι
participle	m	καταλῡ́ων				καταλῡόμενος
	f	καταλῡ́ουσᾰ				καταλῡομένη
	n	καταλῦον				καταλῡόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: κατέλῡον, κατελῡόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατέλῡον	κατέλῡες	κατέλῡε(ν)	κατελῡ́ετον	κατελῡέτην	κατελῡ́ομεν	κατελῡ́ετε	κατέλῡον
middle/ passive	indicative	κατελῡόμην	κατελῡ́ου	κατελῡ́ετο	κατελῡ́εσθον	κατελῡέσθην	κατελῡόμεθᾰ	κατελῡ́εσθε	κατελῡ́οντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: καταλῡ́σω, καταλῡ́σομαι, καταλῠθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταλῡ́σω	καταλῡ́σεις	καταλῡ́σει	καταλῡ́σετον	καταλῡ́σετον	καταλῡ́σομεν	καταλῡ́σετε	καταλῡ́σουσῐ(ν)
	optative	καταλῡ́σοιμῐ	καταλῡ́σοις	καταλῡ́σοι	καταλῡ́σοιτον	καταλῡσοίτην	καταλῡ́σοιμεν	καταλῡ́σοιτε	καταλῡ́σοιεν
middle	indicative	καταλῡ́σομαι	καταλῡ́σῃ, καταλῡ́σει	καταλῡ́σεται	καταλῡ́σεσθον	καταλῡ́σεσθον	καταλῡσόμεθᾰ	καταλῡ́σεσθε	καταλῡ́σονται
	optative	καταλῡσοίμην	καταλῡ́σοιο	καταλῡ́σοιτο	καταλῡ́σοισθον	καταλῡσοίσθην	καταλῡσοίμεθᾰ	καταλῡ́σοισθε	καταλῡ́σοιντο
passive	indicative	καταλῠθήσομαι	καταλῠθήσῃ	καταλῠθήσεται	καταλῠθήσεσθον	καταλῠθήσεσθον	καταλῠθησόμεθᾰ	καταλῠθήσεσθε	καταλῠθήσονται
	optative	καταλῠθησοίμην	καταλῠθήσοιο	καταλῠθήσοιτο	καταλῠθήσοισθον	καταλῠθησοίσθην	καταλῠθησοίμεθᾰ	καταλῠθήσοισθε	καταλῠθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		καταλῡ́σειν			καταλῡ́σεσθαι		καταλῠθήσεσθαι
participle	m	καταλῡ́σων			καταλῡσόμενος		καταλῠθησόμενος
	f	καταλῡ́σουσᾰ			καταλῡσομένη		καταλῠθησομένη
	n	καταλῦσον			καταλῡσόμενον		καταλῠθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: κατέλῡσᾰ, κατελῡσᾰ́μην, κατελῠ́θην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατέλῡσᾰ	κατέλῡσᾰς	κατέλῡσε(ν)	κατελῡ́σᾰτον	κατελῡσᾰ́την	κατελῡ́σᾰμεν	κατελῡ́σᾰτε	κατέλῡσᾰν
	subjunctive	καταλῡ́σω	καταλῡ́σῃς	καταλῡ́σῃ	καταλῡ́σητον	καταλῡ́σητον	καταλῡ́σωμεν	καταλῡ́σητε	καταλῡ́σωσῐ(ν)
	optative	καταλῡ́σαιμῐ	καταλῡ́σειᾰς, καταλῡ́σαις	καταλῡ́σειε(ν), καταλῡ́σαι	καταλῡ́σαιτον	καταλῡσαίτην	καταλῡ́σαιμεν	καταλῡ́σαιτε	καταλῡ́σειᾰν, καταλῡ́σαιεν
	imperative		κατάλῡσον	καταλῡσᾰ́τω	καταλῡ́σᾰτον	καταλῡσᾰ́των		καταλῡ́σᾰτε	καταλῡσᾰ́ντων
middle	indicative	κατελῡσᾰ́μην	κατελῡ́σω	κατελῡ́σᾰτο	κατελῡ́σᾰσθον	κατελῡσᾰ́σθην	κατελῡσᾰ́μεθᾰ	κατελῡ́σᾰσθε	κατελῡ́σᾰντο
	subjunctive	καταλῡ́σωμαι	καταλῡ́σῃ	καταλῡ́σηται	καταλῡ́σησθον	καταλῡ́σησθον	καταλῡσώμεθᾰ	καταλῡ́σησθε	καταλῡ́σωνται
	optative	καταλῡσαίμην	καταλῡ́σαιο	καταλῡ́σαιτο	καταλῡ́σαισθον	καταλῡσαίσθην	καταλῡσαίμεθᾰ	καταλῡ́σαισθε	καταλῡ́σαιντο
	imperative		κατάλῡσαι	καταλῡσᾰ́σθω	καταλῡ́σᾰσθον	καταλῡσᾰ́σθων		καταλῡ́σᾰσθε	καταλῡσᾰ́σθων
passive	indicative	κατελῠ́θην	κατελῠ́θης	κατελῠ́θη	κατελῠ́θητον	κατελῠθήτην	κατελῠ́θημεν	κατελῠ́θητε	κατελῠ́θησᾰν
	subjunctive	καταλῠθῶ	καταλῠθῇς	καταλῠθῇ	καταλῠθῆτον	καταλῠθῆτον	καταλῠθῶμεν	καταλῠθῆτε	καταλῠθῶσῐ(ν)
	optative	καταλῠθείην	καταλῠθείης	καταλῠθείη	καταλῠθεῖτον, καταλῠθείητον	καταλῠθείτην, καταλῠθειήτην	καταλῠθεῖμεν, καταλῠθείημεν	καταλῠθεῖτε, καταλῠθείητε	καταλῠθεῖεν, καταλῠθείησᾰν
	imperative		καταλῠ́θητῐ	καταλῠθήτω	καταλῠ́θητον	καταλῠθήτων		καταλῠ́θητε	καταλῠθέντων
		active			middle		passive
infinitive		καταλῦσαι			καταλῡ́σᾰσθαι		καταλῠθῆναι
participle	m	καταλῡ́σᾱς			καταλῡσᾰ́μενος		καταλῠθείς
	f	καταλῡ́σᾱσᾰ			καταλῡσᾰμένη		καταλῠθεῖσᾰ
	n	καταλῦσᾰν			καταλῡσᾰ́μενον		καταλῠθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: καταλέλῠκᾰ, καταλέλῠμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	καταλέλῠκᾰ	καταλέλῠκᾰς	καταλέλῠκε(ν)	καταλελῠ́κᾰτον	καταλελῠ́κᾰτον	καταλελῠ́κᾰμεν	καταλελῠ́κᾰτε	καταλελῠ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	καταλελῠ́κω	καταλελῠ́κῃς	καταλελῠ́κῃ	καταλελῠ́κητον	καταλελῠ́κητον	καταλελῠ́κωμεν	καταλελῠ́κητε	καταλελῠ́κωσῐ(ν)
	optative	καταλελῠ́κοιμῐ, καταλελῠκοίην	καταλελῠ́κοις, καταλελῠκοίης	καταλελῠ́κοι, καταλελῠκοίη	καταλελῠ́κοιτον	καταλελῠκοίτην	καταλελῠ́κοιμεν	καταλελῠ́κοιτε	καταλελῠ́κοιεν
	imperative		καταλέλῠκε	καταλελῠκέτω	καταλελῠ́κετον	καταλελῠκέτων		καταλελῠ́κετε	καταλελῠκόντων
middle/ passive	indicative	καταλέλῠμαι	καταλέλῠσαι	καταλέλῠται	καταλέλῠσθον	καταλέλῠσθον	καταλελῠ́μεθᾰ	καταλέλῠσθε	καταλέλῠνται
	subjunctive	καταλελῠμένος ὦ	καταλελῠμένος ᾖς	καταλελῠμένος ᾖ	καταλελῠμένω ἦτον	καταλελῠμένω ἦτον	καταλελῠμένοι ὦμεν	καταλελῠμένοι ἦτε	καταλελῠμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	καταλελῠμένος εἴην	καταλελῠμένος εἴης	καταλελῠμένος εἴη	καταλελῠμένω εἴητον/εἶτον	καταλελῠμένω εἰήτην/εἴτην	καταλελῠμένοι εἴημεν/εἶμεν	καταλελῠμένοι εἴητε/εἶτε	καταλελῠμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		καταλέλῠσο	καταλελῠ́σθω	καταλέλῠσθον	καταλελῠ́σθων		καταλέλῠσθε	καταλελῠ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		καταλελῠκέναι				καταλελῠ́σθαι
participle	m	καταλελῠκώς				καταλελῠμένος
	f	καταλελῠκυῖᾰ				καταλελῠμένη
	n	καταλελῠκός				καταλελῠμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: κατελελῠ́κειν, κατελελῠ́μην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κατελελῠ́κειν, κατελελῠ́κη	κατελελῠ́κεις, κατελελῠ́κης	κατελελῠ́κει(ν)	κατελελῠ́κετον	κατελελῠκέτην	κατελελῠ́κεμεν	κατελελῠ́κετε	κατελελῠ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	κατελελῠ́μην	κατελέλῠσο	κατελέλῠτο	κατελέλῠσθον	κατελελῠ́σθην	κατελελῠ́μεθᾰ	κατελέλῠσθε	κατελέλῠντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future perfect: καταλελῡ́σομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
middle/ passive	indicative	καταλελῡ́σομαι	καταλελῡ́σῃ, καταλελῡ́σει	καταλελῡ́σεται	καταλελῡ́σεσθον	καταλελῡ́σεσθον	καταλελῡσόμεθᾰ	καταλελῡ́σεσθε	καταλελῡ́σονται
	optative	καταλελῡσοίμην	καταλελῡ́σοιο	καταλελῡ́σοιτο	καταλελῡ́σοισθον	καταλελῡσοίσθην	καταλελῡσοίμεθᾰ	καταλελῡ́σοισθε	καταλελῡ́σοιντο
						middle/passive
infinitive						καταλελῡ́σεσθαι
participle	m					καταλελῡσόμενος
	f					καταλελῡσομένη
	n					καταλελῡσόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

References

• “καταλύω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• “καταλύω”, in Liddell & Scott (1889) An Intermediate Greek–English Lexicon, New York: Harper & Brothers
• “καταλύω”, in Autenrieth, Georg (1891) A Homeric Dictionary for Schools and Colleges, New York: Harper and Brothers
• καταλύω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• καταλύω in Cunliffe, Richard J. (1924) A Lexicon of the Homeric Dialect: Expanded Edition, Norman: University of Oklahoma Press, published 1963
• G2647 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• καταλύω in Trapp, Erich, et al. (1994–2007) Lexikon zur byzantinischen Gräzität besonders des 9.-12. Jahrhunderts [the Lexicon of Byzantine Hellenism, Particularly the 9th–12th Centuries], Verlag der Österreichischen Akademie der Wissenschaften

---

Greek

Etymology

Learned, from Ancient Greek καταλύω (katalúō). Morphologically, from κατα- (“fully”) +‎ λύω (“unbind, loosen”).

Pronunciation

• IPA^(key): /kataˈlio/
• Hyphenation: κα‧τα‧λύ‧ω

Verb

καταλύω • (katalýo) (past κατέλυσα, passive καταλύομαι)

1. abolish, break down
2. stay (usually for one night)
3. (chemistry) catalyse
4. (religion) break one's fast (resume normal diet after fasting)

Conjugation

καταλύω   καταλύομαι

	Active voice ➤		Passive voice ➤
Indicative mood ➤	Imperfective aspect ➤	Perfective aspect ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect
Non-past tenses ➤	Present ➤	Dependent ➤	Present	Dependent
1 sg	καταλύω	καταλύσω	καταλύομαι	καταλυθώ
2 sg	καταλύεις	καταλύσεις	καταλύεσαι	καταλυθείς
3 sg	καταλύει	καταλύσει	καταλύεται	καταλυθεί
1 pl	καταλύουμε, [‑ομε]	καταλύσουμε, [‑ομε]	καταλυόμαστε	καταλυθούμε
2 pl	καταλύετε	καταλύσετε	καταλύεστε, καταλυόσαστε	καταλυθείτε
3 pl	καταλύουν(ε)	καταλύσουν(ε)	καταλύονται	καταλυθούν(ε)
Past tenses ➤	Imperfect ➤	Simple past ➤	Imperfect	Simple past
1 sg	κατέλυα	κατέλυσα	καταλυόμουν(α)	καταλύθηκα, [{κατελύθην}]1
2 sg	κατέλυες	κατέλυσες	καταλυόσουν(α)	καταλύθηκες, [{κατελύθης}]
3 sg	κατέλυε	κατέλυσε	καταλυόταν(ε)	καταλύθηκε, {κατελύθη}
1 pl	καταλύαμε	καταλύσαμε	καταλυόμασταν, (‑όμαστε)	καταλυθήκαμε, [{κατελύθημεν}]
2 pl	καταλύατε	καταλύσατε	καταλυόσασταν, (‑όσαστε)	καταλυθήκατε, [{κατελύθητε}]
3 pl	κατέλυαν, καταλύαν(ε)	κατέλυσαν, καταλύσαν(ε)	καταλύονταν, (καταλυόντουσαν)	καταλύθηκαν, καταλυθήκαν(ε), {κατελύθησαν}
Future tenses ➤	Continuous ➤	Simple ➤	Continuous	Simple
1 sg	θα καταλύω ➤	θα καταλύσω ➤	θα καταλύομαι ➤	θα καταλυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl	θα καταλύεις, …	θα καταλύσεις, …	θα καταλύεσαι, …	θα καταλυθείς, …
	Perfect aspect ➤		Perfect aspect
Present perfect ➤	έχω, έχεις, … καταλύσει		έχω, έχεις, … καταλυθεί   είμαι, είσαι, … καταλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤	είχα, είχες, … καταλύσει		είχα, είχες, … καταλυθεί   ήμουν, ήσουν, … καταλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤	θα έχω, θα έχεις, … καταλύσει		θα έχω, θα έχεις, … καταλυθεί   θα είμαι, θα είσαι, … καταλυμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤	Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας).
Imperative mood ➤	Imperfective aspect	Perfective aspect	Imperfective aspect	Perfective aspect
2 sg	κατάλυε	κατάλυσε	—	καταλύσου
2 pl	καταλύετε	καταλύστε	καταλύεστε	καταλυθείτε
Other forms	Active voice		Passive voice
Present participle➤	καταλύοντας ➤		—
Perfect participle➤	έχοντας καταλύσει ➤		[καταλυμένος, ‑η, ‑ο] ➤
Nonfinite form➤	καταλύσει		καταλυθεί
Notes     Appendix:Greek verbs	1. Formal passsive forms, as in the ancient aorist κατελύθην from the conjugation of καταλύω. In Modern Greek, used in the 3rd persons (all persons included here, for reference).  • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.  • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.  • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.

Derived terms

• κατάλυμα n (katályma, “lodgement”)
• κατάλυση f (katálysi, “catalysis; destruction; find lodgement”)
• καταλύτης m (katalýtis, “catalyst”)
• καταλυτής m (katalytís, “destroyer”)
• καταλυτικός (katalytikós, “catalytic, catalysing”)