domówić

See also: domowić

Old Polish

Etymology

From do- +‎ mówić. First attested in 1481.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /dɔmɔːvit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /dɔmovit͡ɕ/

Verb

domówić pf (imperfective domawiać)

1. to finish saying
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 612:

     A takosch rzekl myly Kristus daley: Ova szye przyblyza, yen myą zdradzy. A nye doczyągnal myly Kristus tego slova domovycz, aze Iudasch poydzye (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z vyelyką tlusczą Zydov y ryczerzov

     [A takoż rzekł miły Krystus dalej: Owa sie przybliża, jen mię zdradzi. A nie dociągnął miły Krystus tego słowa domowić, aże Judasz pojdzie (adhuc eo loquente ecce Judas... venit Mat 26, 47) z wieliką tłuszczą Żydow i rycerzow]

2. to agree on or coordinate the details of something
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[2], page 507:

     Czczyenye o tem, yako Zydovye Vyelyką Srodą konyecznye domovyly, yze myely vbycz mylego Iesuszą

     [Czcienie o tem, jako Żydowie w Wieliką Środę koniecznie domowili, iże mieli ubić miłego Jesusa]

3. (reflexive with się, law) to declare in a trial
   • 1868 [1481], Akta grodzkie i ziemskie z czasów Rzeczypospolitej Polskiej : z archiwum tak zwanego bernardyńskiego we Lwowie w skutek fundacyi śp. Alexandra hr. Stadnickiego‎^[3], volume XVI, page 392:

     Prefatus procurator iure proloqutus est al. domowił sie, ut predicta Anna de Jasionka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obcego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korytkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere

     [Prefatus procurator iure proloqutus est al. domovyl sze, ut predicta Anna de Iaszonka tradidit filio suo Iohanni per legitimum al. obczego tutorem causam vergentem cum generoso Iohanne subpincerna et eciam Anna Korythkowa eodem modo marito suo tradidit, quod et ius decrevit, quod possunt habere]

Derived terms

noun

• domowa

 

Descendants

• Polish: domówić

References

• B. Sieradzka-Baziur, editor (2011–2015), “domówić”, in Słownik pojęciowy języka staropolskiego [Conceptual Dictionary of Old Polish] (in Polish), Kraków: IJP PAN, →ISBN

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish domówić. By surface analysis, do- +‎ mówić.

Pronunciation

• IPA^(key): /dɔˈmu.vit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /dɔˈmo.vit͡ɕ/
• Rhymes: -uvit͡ɕ
• Syllabification: do‧mó‧wić

Verb

domówić pf (imperfective domawiać)

1. (transitive, literary) to finish saying

   Synonyms: dokończyć, dopowiedzieć

2. (transitive) to order something extra

   Hypernym: zamówić

3. (transitive) to agree on or coordinate the details of something [+ z (instrumental) = with whom]

   Synonym: dograć

4. (transitive, dated) to rib, to deride, to jeer, to jibe

   Synonyms: przymówić; see also Thesaurus:obrażać

5. (reflexive with się, colloquial) to agree on or coordinate the details of something [+ z (instrumental) = with whom]

   Synonym: porozumieć się

6. (reflexive with się, colloquial) to admonish

   Synonym: przymówić się

Conjugation

Conjugation of domówić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		domówić
future tense	1st	domówię			domówimy
	2nd	domówisz			domówicie
	3rd	domówi			domówią
	impersonal	domówi się
past tense	1st	domówiłem, -(e)m domówił	domówiłam, -(e)m domówiła	domówiłom, -(e)m domówiło	domówiliśmy, -(e)śmy domówili	domówiłyśmy, -(e)śmy domówiły
	2nd	domówiłeś, -(e)ś domówił	domówiłaś, -(e)ś domówiła	domówiłoś, -(e)ś domówiło	domówiliście, -(e)ście domówili	domówiłyście, -(e)ście domówiły
	3rd	domówił	domówiła	domówiło	domówili	domówiły
	impersonal	domówiono
conditional	1st	domówiłbym, bym domówił	domówiłabym, bym domówiła	domówiłobym, bym domówiło	domówilibyśmy, byśmy domówili	domówiłybyśmy, byśmy domówiły
	2nd	domówiłbyś, byś domówił	domówiłabyś, byś domówiła	domówiłobyś, byś domówiło	domówilibyście, byście domówili	domówiłybyście, byście domówiły
	3rd	domówiłby, by domówił	domówiłaby, by domówiła	domówiłoby, by domówiło	domówiliby, by domówili	domówiłyby, by domówiły
	impersonal	domówiono by
imperative	1st	niech domówię			domówmy
	2nd	domów			domówcie
	3rd	niech domówi			niech domówią
passive adjectival participle		domówiony	domówiona	domówione	domówieni	domówione
anterior adverbial participle		domówiwszy
verbal noun		domówienie

Further reading

• domówić in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• domówić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “domowić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “domowić się”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Wiesław Morawski (14.05.2019) “DOMÓWIĆ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
• “DOMÓWIĆ%20SIĘ”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century], 08.06.2010
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “domówić”, in Słownik języka polskiego‎^[4]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “domówić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[5]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1900), “domówić”, in Słownik języka polskiego‎^[6] (in Polish), volume 1, Warsaw, page 506
• domówić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego