intendo

From Wiktionary, the free dictionary
Archived revision by Brutal Russian (talk | contribs) as of 02:32, 3 December 2019.
Jump to navigation Jump to search

Italian

Verb

intendo

  1. first-person singular present indicative of intendere

Anagrams


Latin

Etymology

From in- +‎ tendō.

Pronunciation

Verb

intendō (present infinitive intendere, perfect active intendī, supine intentum); third conjugation

  1. I stretch out, stretch, strain.
  2. I turn my attention to, focus (on).
  3. I aim, turn, direct.
  4. I intend to
  5. (Medieval Latin) I understand
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 387c:
      Prophetarum verba... cum magna reverentia suscipienda sunt semper, et cum discretione intendenda.
  6. (Medieval Latin) to hear.
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 387b:
      Intende mihi, intende orationi meæ, intende deprecationem meam, etc.
  7. (Medieval Latin) to think, believe.
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 387c:
      Ut nobis obediant, pareant et intendant tanquam ipsorum dominum justum.
  8. (Medieval Latin) to go to, travel.
    • 1678, du Cange, Glossarium mediæ et infimæ latinitatis, page 387c:
      De inveniendo unum hominum ad arma, et duos sagittarios ad equitandum, et de intendendo, ad Alençon.
  9. (Medieval Latin with dative) I obey

Conjugation

  • intēnsus occurs as a rare form of the perfect participle.
   Conjugation of intendō (third conjugation)
indicative singular plural
first second third first second third
active present intendō intendis intendit intendimus intenditis intendunt
imperfect intendēbam intendēbās intendēbat intendēbāmus intendēbātis intendēbant
future intendam intendēs intendet intendēmus intendētis intendent
perfect intendī intendistī intendit intendimus intendistis intendērunt,
intendēre
pluperfect intenderam intenderās intenderat intenderāmus intenderātis intenderant
future perfect intenderō intenderis intenderit intenderimus intenderitis intenderint
passive present intendor intenderis,
intendere
intenditur intendimur intendiminī intenduntur
imperfect intendēbar intendēbāris,
intendēbāre
intendēbātur intendēbāmur intendēbāminī intendēbantur
future intendar intendēris,
intendēre
intendētur intendēmur intendēminī intendentur
perfect intentus + present active indicative of sum
pluperfect intentus + imperfect active indicative of sum
future perfect intentus + future active indicative of sum
subjunctive singular plural
first second third first second third
active present intendam intendās intendat intendāmus intendātis intendant
imperfect intenderem intenderēs intenderet intenderēmus intenderētis intenderent
perfect intenderim intenderīs intenderit intenderīmus intenderītis intenderint
pluperfect intendissem intendissēs intendisset intendissēmus intendissētis intendissent
passive present intendar intendāris,
intendāre
intendātur intendāmur intendāminī intendantur
imperfect intenderer intenderēris,
intenderēre
intenderētur intenderēmur intenderēminī intenderentur
perfect intentus + present active subjunctive of sum
pluperfect intentus + imperfect active subjunctive of sum
imperative singular plural
first second third first second third
active present intende intendite
future intenditō intenditō intenditōte intenduntō
passive present intendere intendiminī
future intenditor intenditor intenduntor
non-finite forms active passive
present perfect future present perfect future
infinitives intendere intendisse intentūrum esse intendī intentum esse intentum īrī
participles intendēns intentūrus intentus intendendus,
intendundus
verbal nouns gerund supine
genitive dative accusative ablative accusative ablative
intendendī intendendō intendendum intendendō intentum intentū

Derived terms

Descendants

Template:mid2

References

  • intendo”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
  • intendo”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
  • intendo in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
    • to journey towards a place: iter aliquo dirigere, intendere
    • to gaze intently all around: in omnes partes aciem (oculorum) intendere
    • to direct one's attention..: cogitationem, animum in aliquid intendere (Acad. 4. 46)
    • to go to law with, sue a person: litem alicui intendere
  • intendo in Ramminger, Johann (2016 July 16 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[2], pre-publication website, 2005-2016