maith

Irish

Etymology

From Old Irish maith (compare Scottish Gaelic math and Manx mie), from Proto-Celtic *matis (compare Welsh and Breton mad, Cornish mas).

Pronunciation

• IPA^(key): /mˠa/, /mˠah/
• (Ulster) IPA^(key): /mˠaɪ/, /mˠaɪh/

Adjective

maith (genitive singular masculine maith, genitive singular feminine maithe, plural maithe, comparative fearr)

1. good

Usage notes

Takes the adverbial construction go maith when used predicatively after a form of bí:

• Tá an anraith seo go maith. ― This soup is good.

Declension

Declension of maith

	Singular		Plural (m/f)
Positive	Masculine	Feminine	(strong noun)	(weak noun)
Nominative	maith	mhaith	maithe; mhaithe²
Vocative	mhaith		maithe
Genitive		maithe	maithe	maith
Dative	maith; mhaith¹	mhaith	maithe; mhaithe²
Comparative	níos fearr
Superlative	is fearr

¹ When the preceding noun is lenited and governed by the definite article.
² When the preceding noun ends in a slender consonant.

Derived terms

• chomh maith (“also, as well”)
• go maith (“well”)
• is maith le (“to like”)
• lá breithe maith agat (“happy birthday”)

Noun

maith f (genitive singular maithe, nominative plural maithe)

1. good, goodness

Declension

Declension of maith

Second declension

Bare forms Case Singular Plural Nominative maith maithe Vocative a mhaith a mhaithe Genitive maithe maithe Dative maith maithe

Forms with the definite article Case Singular Plural Nominative an mhaith na maithe Genitive na maithe na maithe Dative leis an maith don mhaith leis na maithe

Verb

maith (present analytic maitheann, future analytic maithfidh, verbal noun maitheamh, past participle maite)

1. forgive, pardon

Inflection

First Conjugation (A)

		singular			plural			relative	autonomous
		first	second	third	first	second	third
indicative	present	maithim	maitheann tú; maithir†	maitheann sé, sí	maithimid	maitheann sibh	maitheann siad; maithid†	a mhaitheann; a mhaitheas / a maitheann*; a maitheas*	maitear
	past	mhaith mé; mhaitheas	mhaith tú; mhaithis	mhaith sé, sí	mhaitheamar; mhaith muid	mhaith sibh; mhaitheabhair	mhaith siad; mhaitheadar	a mhaith / ar mhaith*	maitheadh
	past habitual	mhaithinn	mhaiteá	mhaitheadh sé, sí	mhaithimis; mhaitheadh muid	mhaitheadh sibh	mhaithidís; mhaitheadh siad	a mhaitheadh / ar mhaitheadh*	mhaití
	future	maithfidh mé; maithfead	maithfidh tú; maithfir†	maithfidh sé, sí	maithfimid; maithfidh muid	maithfidh sibh	maithfidh siad; maithfid†	a mhaithfidh; a mhaithfeas / a maithfidh*; a maithfeas*	maithfear
conditional		mhaithfinn	mhaithfeá	mhaithfeadh sé, sí	mhaithfimis; mhaithfeadh muid	mhaithfeadh sibh	mhaithfidís; mhaithfeadh siad	a mhaithfeadh / ar mhaithfeadh*	mhaithfí
subjunctive	present	go maithe mé; go maithead†	go maithe tú; go maithir†	go maithe sé, sí	go maithimid; go maithe muid	go maithe sibh	go maithe siad; go maithid†	—	go maitear
	past	dá maithinn	dá maiteá	dá maitheadh sé, sí	dá maithimis; dá maitheadh muid	dá maitheadh sibh	dá maithidís; dá maitheadh siad	—	dá maití
imperative		maithim	maith	maitheadh sé, sí	maithimis	maithigí; maithidh†	maithidís	—	maitear
verbal noun		maitheamh
past participle		maite

* Indirect relative
† Dialect form

Mutation

Irish mutation
Radical	Lenition	Eclipsis
maith	mhaith	not applicable
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs.

References

• "maith" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
• “maith” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.

---

Scottish Gaelic

Verb

maith (past mhaith, future maithidh, verbal noun mathadh, past participle maithte)

1. Alternative form of math

Noun

maith m

1. genitive singular of math