raka

See also: rãka, räka, räkä, råka, rak'a, and Appendix:Variations of "raka"

Balinese

Romanization

raka

1. Romanization of ᬭᬓ

---

Faroese

Verb

raka (third person singular past indicative rakti, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

1. to hit, to strike

Conjugation

Conjugation of raka (group v-29-30)
infinitive	raka
supine	rakað
participle (a5 (a39)/a6)1	rakandi	raktur/ rakaður
	present	past
first singular	raki	rakti/ rakaði
second singular	rakar	rakti/ rakaði
third singular	rakar	rakti/ rakaði
plural	raka	raktu/ rakaðu
	imperative
singular	raka!
plural	rakið!
1Only the past participle being declined.

Verb

raka (third person singular past indicative rakaði, third person plural past indicative rakað, supine rakað)

1. to shave

Conjugation

Conjugation of raka (group v-30)
infinitive	raka
supine	rakað
participle (a6)1	rakandi	rakaður
	present	past
first singular	raki	rakaði
second singular	rakar	rakaði
third singular	rakar	rakaði
plural	raka	rakaðu
	imperative
singular	raka!
plural	rakið!
1Only the past participle being declined.

---

Gothic

Romanization

raka

1. Romanization of 𐍂𐌰𐌺𐌰

---

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraːka/

  Rhymes: -aːka

Verb

raka (weak verb, third-person singular past indicative rakaði, supine rakað)

1. to rake
2. to shave

Conjugation

raka — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að raka
supine (sagnbót)		rakað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rakandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég raka	við rökum	present (nútíð)	ég raki	við rökum
	þú rakar	þið rakið		þú rakir	þið rakið
	hann, hún, það rakar	þeir, þær, þau raka		hann, hún, það raki	þeir, þær, þau raki
past (þátíð)	ég rakaði	við rökuðum	past (þátíð)	ég rakaði	við rökuðum
	þú rakaðir	þið rökuðuð		þú rakaðir	þið rökuðuð
	hann, hún, það rakaði	þeir, þær, þau rökuðu		hann, hún, það rakaði	þeir, þær, þau rökuðu
imperative (boðháttur)	raka (þú)	rakið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rakaðu	rakiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rakast — mediopassive voice (miðmynd)

infinitive (nafnháttur)		að rakast
supine (sagnbót)		rakast
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		rakandist ** ** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég rakast	við rökumst	present (nútíð)	ég rakist	við rökumst
	þú rakast	þið rakist		þú rakist	þið rakist
	hann, hún, það rakast	þeir, þær, þau rakast		hann, hún, það rakist	þeir, þær, þau rakist
past (þátíð)	ég rakaðist	við rökuðumst	past (þátíð)	ég rakaðist	við rökuðumst
	þú rakaðist	þið rökuðust		þú rakaðist	þið rökuðust
	hann, hún, það rakaðist	þeir, þær, þau rökuðust		hann, hún, það rakaðist	þeir, þær, þau rökuðust
imperative (boðháttur)	rakast (þú)	rakist (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	rakastu	rakisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

rakaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)

strong declension (sterk beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rakaður	rökuð	rakað		rakaðir	rakaðar	rökuð
accusative (þolfall)	rakaðan	rakaða	rakað		rakaða	rakaðar	rökuð
dative (þágufall)	rökuðum	rakaðri	rökuðu		rökuðum	rökuðum	rökuðum
genitive (eignarfall)	rakaðs	rakaðrar	rakaðs		rakaðra	rakaðra	rakaðra
weak declension (veik beyging)	singular (eintala)				plural (fleirtala)
	masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)		masculine (karlkyn)	feminine (kvenkyn)	neuter (hvorugkyn)
nominative (nefnifall)	rakaði	rakaða	rakaða		rökuðu	rökuðu	rökuðu
accusative (þolfall)	rakaða	rökuðu	rakaða		rökuðu	rökuðu	rökuðu
dative (þágufall)	rakaða	rökuðu	rakaða		rökuðu	rökuðu	rökuðu
genitive (eignarfall)	rakaða	rökuðu	rakaða		rökuðu	rökuðu	rökuðu

Noun

1. indefinite accusative singular of raki
2. indefinite dative singular of raki
3. indefinite genitive singular of raki

Noun

1. indefinite genitive plural of rök

---

Javanese

Noun

raka

1. older brother

---

Latvian

Verb

raka

1. (deprecated template usage) 3rd person singular past indicative form of rakt
2. (deprecated template usage) 3rd person plural past indicative form of rakt

---

Lower Sorbian

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈraka/

Noun

raka

1. genitive singular of rak
2. accusative singular of rak
3. nominative dual of rak

---

Maori

Noun

raka

1. lock

---

Norwegian Nynorsk

Alternative forms

• rake

Pronunciation

• IPA^(key): /²rɑːkɑ/

Etymology 1

From Old Norse raka. Akin to English rake.

Verb

raka (present tense rakar, past tense raka, past participle raka, passive infinitive rakast, present participle rakande, imperative raka/rak)

1. to rake (use a rake on leaves, a lawn, etc.)
2. to shave

Etymology 2

From Middle Low German [Term?].

Verb

1. to concern (mainly used in the negative sense)

   Det rakar deg ikkje.

   It does not concern you / It is none of your business.

References

• “raka” in The Nynorsk Dictionary.

---

Old Norse

Etymology

From Proto-Germanic *raką

Verb

raka

1. to scrape

References

• “raka”, in Geir T. Zoëga (1910) A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press

---

Papiamentu

Etymology

From Dutch raken.

Verb

raka

1. to hit

---

Polish

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈra.ka/

Noun

raka m

1. genitive/accusative singular of rak

---

Swedish

Pronunciation

• audio:

  (file)

Adjective

raka

1. (deprecated template usage) inflection of rak:
   1. definite singular
   2. plural

Noun

raka c

1. a (long) straight section of a road
2. a rake; a garden tool

Declension

Declension of raka
	Singular		Plural
	Indefinite	Definite	Indefinite	Definite
Nominative	raka	rakan	rakor	rakorna
Genitive	rakas	rakans	rakors	rakornas

Antonyms

• kurva
• krök

Verb

raka (present rakar, preterite rakade, supine rakat, imperative raka)

1. to shave

   Han rakade sig innan han gick till jobbet.

   He shaved before going to work.

2. to rake; to use a garden rake on (leaves etc.)

Conjugation

Conjugation of raka (weak)

	Active		Passive
Infinitive	raka		rakas
Supine	rakat		rakats
Imperative	raka		—
Imper. plural1	raken		—
	Present	Past	Present	Past
Indicative	rakar	rakade	rakas	rakades
Ind. plural1	raka	rakade	rakas	rakades
Subjunctive2	rake	rakade	rakes	rakades
	Participles
Present participle	rakande
Past participle	rakad
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.

Related terms

• rakning
• renraka

See also

• kratta
• rafsa
• räfsa